3.4 [Justin]

'Hé man,'zei Jasper lachend, terwijl hij me een box gaf. 'Klaar om naar Serena te gaan?'
Ik grijnsde. 'Of course.'
'Hé, wat was dat eigenlijk in de speeltijd, toen je met die zwarte stond te praten?'
Ik haalde m'n schouders op en we liepen mijn huis uit, naar Serena's huis, dat twee straten verder was. 'Don't know. Ze is gewoon zo'n rare.'
'Vind je haar niet schattig dan?'
Ik rolde met mijn ogen. 'In geen duizend jaar. Ik vind haar lelijk.'
'En ook niet leuk?'
'Nope.' We belden aan bij Serena en de nieuwe jongen deed open. 'O, hé. Ehm... Serena is nog even bezig. Jullie komen voor haar, right?'
We knikten.
'Ze is meteen klaar. Kom binnen.' Hij leidde ons een verdieping omhoog, naar hun penthouse.
Serena kwam net een kamer uit. 'O, hoi. Sorry, ik ben meteen klaar. Nog even uitspoelen.'
Jasper en ik knikten maar, al hadden we geen idee over wat ze het had.
Oliver zuchtte diep en liet zich terug in de zetel vallen.
Serena ging de kamer terug binnen en ik zag Jasper naar haar kont kijken. Typico.
Een beetje aarzelend stonden Jasper en ik wat te praten, toen Serena, in andere kleren, een kwartiertje later, de kamer terug binnen kwam.
'Hoi Jasper, hoi Justin.' Ze grijnsde breed.
Nu snapte ik weer waarom ik head over heels "ja" had gezegd toen ze me had gevraagd te komen.