33. Shut it off

De dagen gingen voorbij en ik had niet meer het lef gehad om terug te gaan naar Jasey of Katherine. Ik weet dat ik dood zou zijn als ik naar Katherine zou gaan en ik weet dat ik Jasey had moeten vermoorden als ze niet vrijwillig meekwam. En dat is iets wat ik niet over mijn hart kan verkrijgen.
Ik kijk opzij, er ligt een lijk ongeveer drie meter van me vandaan.
Het is eigenlijk heel hypocriet. Ik vermoord elke dag mensen, één meer zou geen probleem moeten zijn.
Ik snuif als ik aan Katherines woorden denk. Ik heb je geleerd hoe het moet, gewoon de knop omzetten.
‘Tja, zo gemakkelijk is dat dus niet.’ Mompel ik in mezelf. Maar hoe langer ik er over nadenk, hoe meer ik het idee krijg dat Katherine gelijk heeft. Jasey is een weerwolf.
Één beet van haar en ik ben er geweest. Als ik op het verkeerde moment op de verkeerde plaats ben dan. Ik moet haar niet meer zien als een lief mooi meisje. Ze is een bedreiging en bedreigingen moet je uitschakelen.
Ik zucht nog eens diep en sta dan resoluut op. ‘Kill lor be killed. Maar dan kies ik toch echt voor mezelf.’
Ik ga op weg naar Damons huis, in de hoop dat ze daar nog steeds zal verblijven.

Jasey pov.
Ik ben vandaag in een vrolijke bui. Ik heb de radio hard aangezet en zing nog harder mee. ‘Let’s make a mess, steal a kiss in the moment. You and me, everything that it could be. Touch, don’t go. stay as long as you like.’
Damon komt grinnikend de kamer ingelopen. Hij klapt lachend in zijn handen en ik maak een diepe buiging. ‘Iemand is in een goede bui.’ Merkt Damon lachend op.
‘Let's make a scene, like the movies in our dreams. Make me scream, take me down, no one’s watching. Close your eyes, play it back and rewind.’ Zing ik vrolijk verder.
Dan struikel ik over een snoer in de kamer en bijna val ik vol op mijn gezicht. Ik kan me nog net aan Damon vastgrijpen en ik barst in lachen uit. Damon houdt me vast zodat ik niet omval en ik ga weer rechtstaan.
Ook al sta ik weer helemaal stabiel, Damon heeft me nog steeds vast. Ik kijk omhoog, waar zijn ijsblauwe ogen speels terugkijken. Dan ineens in een opwelling geef ik hem een kus.
Ik leun weer naar achter en wacht zijn reactie af. Op zijn lippen ligt een kleine glimlach, maar dan verandert zijn blik. ‘Jasey, wat is het wat we doen hier?’
Ik zucht. ‘Relax Damon, We’re just having fun. Niemand gaat er dood aan.’
Damon kijkt nog moeilijker dan voor wat ik zei.
‘Waarom doe je altijd zo voorzichtig met mij?’ Vraag ik dan ineens. ‘Je houdt duidelijk van Elena en zelf met haar ga je nog makkelijker om. En zij is constant in levensgevaar.’
Damon knikt. ‘Ik ging ook gemakkelijk met Rose om. We waren net zoals wij vrienden en zij is nu dood…’.
Ik snap wat hij bedoeld, mar het is niet hetzelfde. ‘Rose werd vermoord door een wolf. Dat was niet jouw schuld.’
‘Die beet was voor mij bedoeld.’ Brengt hij er tegen in.
‘Maak je geen zorgen.’ Zeg ik dan optimistisch. ‘Al word ik gebeten, ik ga er niet dood aan. En ik zou jou nooit iets aan doen.’ Ik woel even wild door zijn haar. ‘Ik ga wat eten, ga je mee?’
Ik draai me om en mijn hele optimistische stemming verdwijnt als sneeuw voor de zon. ‘Alex.’
Hij schudt ongelovig zijn hoofd. ‘Ik heb het idee dat ik gek word.’
Ik trek mijn wenkbrauwen op. ‘Dat idee hebben we allemaal van jou. Wat doe je hier?’
‘Een paar dagen geleden was ik hier en…’ Hij maakt zijn zin niet af. ‘En nu zoen je hem? Probeer je met mijn hoofd te rotzooien, ofzo?’ Zegt hij met een blik die laat weten dat hem niet lekker zit.
‘Alleen omdat ik met Damon zoende?’ Zeg ik verbaasd en ik doe mijn best om mijn lach in te houden.
‘Mijn hele leven heb ik me goed gedragen en nu kan het me echt allemaal niets meer schelen. Laat me gewoon wat lol hebben.’ Zeg ik luchtig. Ik kijk naar zijn gezicht en loop naar hem toe. Ik ga met mijn vingers over zijn voorhoofd. ‘Je moet niet zo moeilijk kijken. Je bent misschien wel ondood, je kan alsnog rimpels krijgen als je je te veel zorgen maakt.’ Zeg ik met een grijns en vervolgens loop ik met mijn hoofd omhoog de deur uit.