3.2 [Serena]

'Wil je me eens opmaken?'vroeg Erica plots, zomaar vanuit het niets.
Mijn mond viel open en even leek het alsof mijn hersenen niet meer werkten. Erica? Opmaken? Erica? Make-up?
'Je wil make-up? Op je gezicht? Jij?' Ik fronste. 'Sinds wanneer?'
Ze haalde haar schouders op. 'En ik wil een verandering van haar.'
'Wil je een pruik?'vroeg ik, niet-begrijpend.
'Nee, kleurenshampoo.'
Ik stond meteen op en liep naar mijn kamer. Daar opende ik mijn kast vol make-up en ander spulletjes. 'Erica, kom es!'
Twee seconden later stond ze al achter me in mijn kamer. 'Doe je het?'
Ik knikte. 'Maar jij WOU het, jij zegt wel eerlijk tegen mam dat je me gevraagd had het te doen, toch?'
Erica lachte maar knikte dan serieus. 'Tuurlijk.'
'Wat gaan jullie doen?'vroeg een stem plots.
Oliver kwam mijn kamer ook binnen, grijnzend, omdat hij wist dat dit verboden terrein was.
'Ik ga Erica een make-over geven.'
'En die bestaat uit?' Oliver trok zijn wenkbrauwen op.
'Make-up en een nieuwe haarkleur,'zei Erica tevreden.
Ik knikte instemmend. 'Ze wordt een beauty.'
Oliver keek me met samengeknepen ogen aan. 'Serena, dat IS ze al.'
'Ja, maar-'
'Begin nu maar,'onderbrak Erica me. 'Can't wait.' Ze sloot haar ogen.
Ik glimlachte en liep naar mijn kleerkast, dan gooide ik een kort rokje met een wit topje op haar schoot. 'Eerst andere kleren aandoen, lieverd.'
Ze opende haar ogen en bekeek de kleren. 'Nee, Serena, in die kleren kan ik me echt niet vertonen, daar ben ik veel te-'
'Erica,'glimlachte ik liefjes, 'het is of dit, of helemaal geen make-over.'
Ze keek me even aarzelend aan, maar toen ze zag dat ik het meende, draaide ze zich om en ging zich snel omkleden in de badkamer.