WS ~ 05

(Bill)

Het was een opluchting dat wat er ook mis zat tussen Nyree, Tom en mij uitgepraat was. Misschien hadden Tom en ik de laatste tijd niet echt besef van hoe moeilijk het voor haar was, maar het leek zo vanzelfsprekend. Nyree was een vaste waarde, meer als een zus, en nu stond ze er plots alleen voor op school en al die momenten dat wij te druk waren.

Ik miste haar, dat kon ik niet ontkennen. Ze was mijn maatje. Ik was niet van plan haar op te geven voor de band, maar ik had het evenwicht er tussen nog niet gevonden.

“Dat is vast David!” riep Tom toen de bel ging. Mijn lippen vormden een brede glimlach op mijn gezicht. Ongelooflijk hoe snel het allemaal ging. Dit was alles wat we ooit gewild hadden en we wouden meer, veel meer.

“Haal jullie spullen, ik doe wel open!” riep mam terug en ging de hal al in. Ik greep mijn tas van het bed en holde achter Tom aan de trap af.

Ik botste op Tom toen hij plots bleef stil staan. “Mam, wat is er?” vroeg ik verward. Ze zat naast Greta, Nyree haar moeder, op de grond, strelend over haar schokkende rug. We renden de trap af en probeerden te begrijpen wat er gebeurt was.

Tom keek me bezorgd aan, ik kon de angst in zijn ogen aflezen. Wat was er met Nyree?

Ik kon maar flarden van haar gesnik opvangen. Walter (Nyrees vader), werk, ze had een affaire, door het lint gegaan, achtergelaten, Nyree meegenomen.

Tom rende naar buiten bij het horen van die dodelijke woorden die me hadden versteend. Mijn hoofd schreeuwde.

Nyree. NYREE!!

“TOM!!”
Mijn schreeuwende stem klonk hysterisch.

“Gordon ga hen achterna! Ze worden helemaal gek, laat hen niet alleen!” hoorde ik mam roepen toen ik achter Tom aan rende.

Mijn lichaam trilde en mijn ogen traanden van de wind die in mijn gezicht blies. Tom zijn stemgeluid galmde voor de hele straat. Haar naam klonk oorverdovend in mijn hoofd. Hoe kon dit?!

Gordon schreeuwde onze namen. Ik kon niet reageren, mijn gedachtegang was verdoofd. Ik volgde Tom toen hij langs de tuin naar hun achterdeur liep en binnenstormde. We schreeuwden haar naam. Niets. Een kille leegte. Ik durfde Tom niet aankijken, bang dat ik teveel angst zou zien.

“Verdomme Nyree!!” schreeuwde hij wanhopig en gooide de vaas in de woonkamer aan flarden.

Dankjewel voor alle reacties, abo's en kudo's! Jullie zijn geweldig! Meer kudo's zijn altijd welkom
Liefs, Elke <3