009 Paranormal Activity

Jacob p.o.v

‘Wat lees je?’ ik schrok van het kleine meisje die naast me op de zetel sprong. Nessie keek me met nieuwsgierige oogjes aan.
‘Gewoon iets over dat meisje’ zei ik en ik had niet door dat ik een verliefde zucht slaakte. Jasper die binnenkwam die keek me raar aan. Owhja, ik vergat zijn gave even.
‘Jacob dit meen je nu toch niet?’ vroeg Edward die binnenkwam. Iedereen keek raar van hem naar mij maar ik zuchtte nog eens. Geen verliefde zucht maar een geïrriteerde zucht.
‘Jacob is ingeprent’ zei Jasper voor de verduidelijking. Ze dachten na, toen ze hadden gevonden op wie verwijden hun ogen zich.
‘Hoe kan dat nu?’ vroeg Carlisle zich af.
‘Sjonge weet ik veel het gebeurde gewoon oké!’ riep ik gefrustreerd. Ik gooide het dagboek op tafel en liep trillend naar buiten. Wat is er zo erg aan? Ik stond nu in de tuin, ik trilde nog steeds hevig. Ik sloot mijn ogen en balde mijn handen tot vuisten. Zo bleef ik staan voor 5 minuten. Plots nam iemand mijn gebalde vuist en opende die. Ik schrok en keek naar degene die dat deed. Katherine stond naast me naar me te glimlachen.
‘Ooit zullen ze het begrijpen Jacob’ en ik zag dat ze tranen in haar ogen had. Ik wilde niet dat ze ongelukkig was. Ik keek haar droevig aan.
‘Wat is er?’ vroeg ik. Ze bleef me aankijken en in haar ogen zag ik een glinstering.
‘Ik wil bij je zijn maar dat kan ik niet, alleen jij kan daar voor zorgen’ zei ze fluisterend. Ik begreep het niet wat kan ik nou doen? Ik keek haar niet-begrijpend aan.
‘Lees mijn dagboek, Jake. Het zal je helpen’ zei ze en gaf een kneepje in mijn hand. Ik wilde haar weer aankijken maar ze was weg. Ik rende weer het huis in en zocht achter het dagboek. De andere waren wakker geworden van mijn geschreeuw en keken me vreemd aan.
‘Waar is verdomme dat dagboek’ zei ik grommend terwijl ik tussen vanalles en nog wat keek.
‘Zoek je dit soms?’ vroeg Leah, toen ze tegen de deurpost stond geleund met het dagboek in haar hand. Ik liep naar haar toe en wilde het net uit haar hand grissen maar ze hield het omhoog.
‘Wat wil je?’ vroeg ik grommend terwijl ik mijn pogingen staakte om het van haar af te pakken.
‘Laat iets weten als je iets vind, want anders zijn we dood’ zei ze sissend en ze duwde het in mijn handen. Ik keek haar verbijsterd naar, geen scheldwoord? Geen opmerking? Niets? Helemaal niets? Wauw dat is eens iets anders, dacht ik verbaast. Emmett, Jasper, Edward, Quil, Embry, Seth, Jared en Paul kwamen binnen en gingen achter elk een pc zitten en begonnen alles van wat we vannacht hebben uit te puzzelen. Ik ging ook op een stoel zitten en opende het dagboek weer. Ik wilde net beginnen lezen toen Bella haar hand op de mijne legde.
‘Alsjeblieft Jake, we willen ook helpen. Verzwijg niets oké?’ vroeg ze smekend. Ik knikte naar haar en ze liep weer weg. Emily kwam binnen met een schaal vol sandwiches en we begonnen te eten terwijl we aan het werk waren. Iedereen was niet zo boos meer op me, jah hoe vaak kom je tegen dat een weerwolf inprent op een geest? Helemaal niet dus. Ik begon te lezen een week voor ze stierf.
“8 July 1887
Lief dagboek,
Gister ben ik erachter gekomen wat er met mijn broer aan de hand is. Hij is bezeten door iets, ik weet niet wat maar het maakt hem slecht. Ik wil hem helpen, maar hij als hij me aankijkt wil hij me dood hebben. Ik ben erachter gekomen welke blik hij altijd in zijn ogen gehad heeft toen hij me aankeek. Moordlustig, hij wil me dood hebben. Gister heeft hij ook nog een mes door me buik heengehaald maar het vreemde was. Ik voelde niks en ik had geen schrammetje. Lukas had toen woest naar mijn ketting gekeken, zou het mij toch beschermen? Ohja, mijn man David is al een maand weg voor zijn werk ofzo. Ik hoop dat hij snel terug is, want ik krijg de kriebel van Lukas…
Liefs Katherine”

Reactiess?? <33