2.1 [Erica]

'Hé, jij daar, ben je nieuw?'vroeg een stem achter me.
Ik stond helemaal alleen op de speelplaats, ja, ik kende hier dan ook nog niemand. 'Eh, ja,'zei ik zacht.
'Jezus, kan je niet praten of zo? Ik vroeg je wat.'
Ik durfde niet te zeggen dat ik al had geantwoord. 'Ja, ik ben nieuw,'zei ik, iets luider.
'O, je bent je tong dus toch niet verloren.'
Ik schudde snel mijn hoofd.
De jongen trok een wenkbrauw op. 'Wat is je naam? Seutin?'
'Erica,'zei ik zacht.
Hij hield zijn hoofd schuin. 'WAT?'
'Erica,'zei ik luider.
'JUSTIN!'riep een maar al te bekende stem plots.
'Wacht effe Serena,'zei Justin rustig. Hij keek niet eens om naar mijn zus die me verwonderd aankeek. 'Wat sta je met haar te praten?'
Justin nam me van kop tot teen in zich op. 'Ik sta helemaal niet met haar te praten.' Hij draaide zich om en liep naar Serena, die hem lachend omhelsde.
Ik ging op een bank zitten en liet mijn hoofd in mijn handen zakken. Deze school ging weer helemaal hetzelfde worden als onze vorige.
Daar waren Erica en Serena de populairen geweest en was ik gewoon achtergebleven, niemand die wist dat we hetzelfde huis deelden en zelfs dezelfde moeder en dezelfde vader die ons op ons derde jaar in de steek liet, toen we nog in Europa woonden.
Ik bedoel, we waren voorgesteld als een drieling, maar niemand die dat na een week nog wist, ik had het allemaal al meegemaakt.
Zij hadden het coole en stoere meegekregen, ik de hersenen.
'Hé, gaat het wel? Ik zag dat Bieber je al heeft verwelkomt.'
Ik keek op en zag een bruinharig meisje me bezorgd aankijken. Dan haalde ik mijn schouders op.
'Hij is gewoon populair en wil dat laten merken, je kent het vast wel?'
Ik knikte. 'Het is altijd hetzelfde.'
'Ik heb het ook al voorgehad. Maar nu durft hij niet veel meer tegen me te zeggen. Ik laat niet zomaar over me heen lopen.'
Ik knikte maar weer.
'Je moet er echt voor zorgen dat je je niet zomaar laat doen.'
'Weet ik,'verzuchtte ik. 'Maar ik kan dat niet. Ik KAN niets gemeens terugzeggen.'
'Weet je wat helpt?'vroeg ze. Dan aarzelde ze even. 'Ik bedoel, ik weet dat ik je nog niet goed ken en zo, en ik wil je absoluut niet beledigen of zo, maar je zou vanavond eens aan je zus moeten vragen of ze je eens wil "make-overen".' Ze glimlachte bemoedigend naar me. 'Heb ik ook gedaan. En het helpt echt. Je durft veel meer en zo.'
Ik kon niet geloven dat zij, met haar prachtige, glanzende bruine haar en haar knappe gezichtje ooit een make-over had nodig gehad, maar ik besloot haar raad maar te volgen.
'Die blonde vamp daar is je zuster, toch?' Ze gebaarde naar Serena en ik knikte. Ze glimlachte breed. 'Dacht ik wel.'
Ze draaide zich kort om, overzag de speelplaats in twee seconden, leek niet te vinden wie of wat ze zocht en draaide zich terug om. Dan stak ze haar hand uit. 'Hoi, ik ben Ally.'