Roos

Het is een gure herfstdag. In het park in de regen zit een meisje. Roos kijkt op haar telefoon “de les is al een half uur bezig” mompelt ze meer tegen zichzelf dan tegen de dikke rode kater die naast haar zit. Roos is 16 jaar oud. Haar moeder stierf tijdens haar geboorte. Ze woont bij haar om, want een vader heeft ze niet. In ieder geval ze heeft er wel een, maar ze weet niet wie of waar hij is. De kat miauwt klagend naast haar, en legt zijn pootje op 1 van de handen die op haar schoot rusten. “ja ja rustig maar perci ” en ze krabbelt de kat onder zijn dikke onderkinnetje. De kat spint tevreden in de verte achter zich hoort Roos het geluid van toon zijn bladblazer. Toon is degene die het park al bijna 35 jaar onderhoudt. Ze staat onder luid protest van perci op en loopt over het grindpad langs de rozenstruiken naar het oude pand dat achter in het park staat. Ooit moest het een mooi en statig huis zijn geweest, maar nu was het vervallen en verlaten. Het dak lag vol met bladeren waar de vogels dankbaar gebruik van hadden gemaakt en nestjes tussen hadden gebouwt. De muren waren begroeit met klimop.