29* How is she?

POV Jacob Black
Het waaide guur en aan de andere kant van de grens was Bella helmaal aan het rillen van de kou terwijl ze een dikke jas aanhad. We stonden recht tegenover elkaar, de weerwolven aan de ene kant en de Cullens op Esmee na aan de andere. 'Waar is Allison?' vroeg ik bezorgd toen ik haar niet zag. 'In ons huis,' antwoordde Carlisle rustig. De meeste leden van de roedel leken daar niet heel erg blij mee maar het kon me nu niet zoveel schelen, ze was tenminste veilig. 'Hoe gaat het met haar?' vroeg Jared op dezelfde bezorgde toon als ik. 'Ze overleeft het wel,' antwoordde de doktervamp weer. Ik ademde opgelucht uit, ze leeft nog. 'Wat heeft ze?' vroeg Seth gepijnigd, waarschijnlijk wilde hij hier het antwoord niet op horen. 'Ze is zwaar verwond,' zei Bella zachtjes, ze wist dat we het toch wel konden horen 'ze heeft 1 rib gebroken en 3 zijn er gekneusd. Haar arm lag uit de kom, ze heeft een grote wond op haar hoofd en in haar nek staan allemaal littekens door de nagels van Victoria.' Alles wat ze opnoemde voelde als messteken in mijn lichaam en ik kneep mijn ogen dicht waardoor ik een traan uit mijn ooghoek voelde stromen. Hoewel we in onze menselijke vorm waren wist ik dat we nu allemaal precies dezelfde pijn voelde, want het was onze schuld. Wij hadden haar moeten beschermen. 'Hoe heeft ze dat overleeft? En hoe voelt ze zich nu?' vroeg Paul verbluft. Als een weerwolf zulke wonden zou hebben zou het al lang duren om te genezen en dat zou ondragelijk zijn, laat staan voor een mens. 'We hebben haar heel veel pijnstillers gegeven en ze slaapt zoveel mogelijk.' antwoordde Carlisle. 'En ze is heel sterk,' voegde Bella eraan toe 'dat zei je vanmorgen nog.' En Carlisle knikte instemmend. 'Kan ze naar huis komen?' vroeg ik, ik wilde haar graag weer in La Push hebben, ik wist dat ze veilig was bij hen maar ik had haar liever hier. 'Nee, ik moet haar onder behandeling houden en haar pijnstillers toedienen, Esmee is nu bij haar,' antwoordde Carlisle spijtig. 'En ze kan zich nauwelijks bewegen,' voegde Edward eraan toe. Door alle vriendelijkheid en zorg voor Allison zou ik de Cullens bijna aardig gaan vinden. 'We doen het graag,' antwoordde Edward een beetje grijnzend 'het is een slim, aardig meisje en ze is goed gezelschap.' Bella knikte instemmend. Ik vond het niet echt geweldig dat ze zo weg waren van mijn zusje maar toch was ik ze dankbaar. Toen we hadden besproken dat Allison nog 3 weken bij hun zou moeten blijven waren ze weer weg. Ik was niet blij met het vooruitzicht dat ik haar zo lang niet meer kon zien maar ik snapte dat ze bij hen betere zorg zou krijgen dan hier in La Push. Ik was zo opgelucht dat ik voorstelde om te gaan wachtlopen zodat ik mijn energie kwijt kon, Seth moest ook want hij had al een week niet wachtgelopen dus begonnen we samen maar aan een grote tocht om La Push. Seth was er niet echt bij. 'Gaat het kleintje?' 'Wist jij dat we zoveel schade aan konden brengen?' vroeg hij geschokt. Nee, maar ik ben allang blij dat ze nog leeft. antwoordde ik hem. 'Denk je dat je zusje me nu haat?' vroeg hij me twijfelend. Daar moest ik even over nadenken. 'Nee, ik denk het niet. Ze weet wat we zijn en wat onze taak is. Ze had heus wel door dat je die vampier wilde neerhalen, niet haar. En als de Cullens mijn zusje zelfs aardig vinden dan is ze lief genoeg om iedereen te vergeven,' dacht ik grinnikend en hij grinnikte opgelucht met me mee.