WS ~03

(Nyree)

Ik gooide mijn tas op de trap en stapte de keuken in waar ik papa aantrof. “Je moeder gaat uit eten met vriendinnen vanavond. Het wordt jij en ik Nyr,” Oh fijn, gaat iedereen me nu opeens verlaten?

“Wat loop jij nou te mokken?” vroeg mam toen ze binnenkwam. “Ik wil niet meer naar school, vanaf morgen blijf ik thuis.” Ik liet mijn hoofd op mijn armen op tafel vallen en verborg mijn gezicht.

Mama haar hand streelde over mijn rug. “Schat we weten dat je Bill en Tom mist…” Ik zuchtte luid.

“Spreek alsjeblieft je ‘maar’ niet uit,” Ze kuste mijn kruin en verliet de keuken terug. Ik schrok toen ik papa zijn stem plots hoorde. “We eten vanavond pizza,” fluisterde hij langs mijn oor gevolgd door zijn grijns.

Ik hief mijn hoofd op en staarde hem verdwaald aan met mijn haar voor mijn ogen. “Op de sofa?” vroeg ik grijnzend.

Zijn hoofd bewoog op en neer gevolgd door: ‘Het is voetbal op tv vanavond.’
Dit loste mijn problemen (die geen problemen, maar feiten waren) niet op, maar het krikte mijn humeur wel stevig op.

-Drie en een half uur later-

Mijn huiswerk was klaar (nu ja half, ik kon de moed niet echt opbrengen) en het huis rook al heerlijk naar pizza. “Nyr! Je gsm!” riep papa vanuit de keuken waar ik hem blijkbaar had achtergelaten. Ik holde door de woonkamer en opende de ontvangen sms.

‘We missen je ook Nyree!!’

Natuurlijk, maar zij hadden geen klagen. Alles wat ze nu hadden was alles waar ze voor gevochten hadden. Ik was samen met hen én de droom die ze nu aan het waarmaken waren opgegroeid.