28* Angry

POV Jacob Black
Boos rende ik als wolf door het bos heen. Ik verafschuwde mezelf en alles wat met mij geboren was. Waarom bestonden er in godsnaam weerwolven en vampiers? Welke zieke geest had dat bedacht? Vampiers vallen mijn zusje aan en door een mislukte aanval van ons word het alleen maar erger. Boos veranderde ik terug en ik liep mijn huis binnen, uit frustratie trapte ik heel hard tegen de tafel aan en daarna zakte ik wanhopig op de bank neer met mijn hoofd in mijn handen. Waar was mijn zusje? Misschien was ze al doodgebloed en wist ik het niet eens. Sam had iedereen verboden om naar de Cullens te gaan en hoe graag ik ook naar haar toe wilde ik kon het bevel niet omzeilen. Billy kwam de kamer in rollen, het huilen stond hem ook nader dan het lachen. 'Nog nieuws van Allison?' vroeg hij toonloos en ik schudde mijn hoofd waarop hij zijn stoel naar de keuken rolde. Opeens hoorde ik de voordeur open gaan en weer dichtgeslagen worden, Jared en Paul kwamen de kamer ingelopen. 'Nog nieuws?' was het eerste wat ze vroegen en weer schudde ik wanhopig mijn hoofd. Ze zuchtten beide en je kon het verdriet en de pijn erin horen. 'Wat komen jullie doen?' vroeg Billy toen hij uit de keuken kwam. 'Jacob moet met Seth gaan praten,' antwoordde Jared. 'Waarom?' vroeg ik ongeïnteresseerd. 'Omdat die jongen zich heeft opgesloten in zijn huis sinds dat die bloedzuiger hier was,' antwoordde Paul deze keer. Ik zuchtte en stond toen op om met ze mee te lopen naar Seth's huis, de roedel had hem nodig en niemand had er wat aan als hij zich opsloot. Jared klopte aan op de voordeur. 'Ga weg,' zei een stem aan de andere kant van de deur snikkend. 'Seth doe alsjeblieft open,' zei ik tegen de deur. Langzaam ging de deur open en keek Seth me geschrokken aan. 'Kan ik binnenkomen?' vroeg ik toen maar en hij knikte. Jared en Paul moesten gaan, de weerwolven waren in uiterste paraatheid voor het geval dat die roodharige bloedzuiger weer kwam en bij de gedachte aan haar kneep ik mijn handen tot vuisten. Seth plofte op de bank neer en leunde met zijn hoofd op zijn handen net zoals ik een half uurtje geleden deed. 'Ga je me niet uitschelden of slaan ofzo?' vroeg Seth toen ik niets zei. Ik schudde zuchtend mijn hoofd en keek hem aan. 'Daar zou niemand wat mee opschieten. En trouwens ik ben niet boos op je,' vertelde ik hem vermoeid. Dat snapte hij zichtbaar niet want hij trok een vragend gezicht. 'Je kon er niks aan doen, Seth. Je deed gewoon wat je moest doen en jij kon niet weten dat die bloedzuiger aan de kant zou springen,' Bij de gedachte aan die roodharige heks klemde ik mijn kaken weer op elkaar. 'Het spijt me heel erg, weet je. Dat van je zusje. Ik heb haar nooit pijn willen doen en ik wist ook eigenlijk pas dat je nog een zusje had toen die vampier haar vast had,' 'Ik weet dat het je spijt, Seth. Daarom ben ik ook niet boos op je. Ik ben boos op mezelf dat ik haar niet beter heb beschermt. Door mij is ze in 3 dagen 1 keer bijna verdronken en een keer ernstig verwond. Volgens mij is dat een record,' vertelde ik hem. 'Vrienden?' vroeg hij twijfelend en hi stak zijn hand uit. 'Vrienden,' antwoordde ik en ik pakte zijn hand vast. Toen kwam Quil de kamer binnenstromen. 'Seth, Jacob, jullie moeten nú komen. Edward en Bella willen ons spreken bij de grens.' En met zijn drieën renden we zo snel als onze menselijke voeten ons konden dragen naar de grens.