27*

Van schrik zat ik rechtop in mijn bed. Ik heb in mijn slaap de hele aanval steeds opnieuw beleefd, de vampier, de nagels in mijn nek, het verstikkende gevoel, de aanval van de wolf... Wie was het eigenlijk? De aanval had zich in mijn hoofd zo vaak afgespeeld dat ik me begon te realiseren dat er 8 weerwolven waren geweest in plaats van 6. Peinzend dacht ik na over wie dat waren maar ik wist het echt niet. Niemand had het gehad over nieuwe weerwolven dus ze zijn erbij gekomen in de 3 dagen waarin ik lag te slapen. Opeens hoorde ik voetstappen en werd de deur geopend. 'Oh, dus je bent wakker,' zei Bella, niet wetend wat ze nu moest doen. Nadat ze nog even ongemakkelijk bij de deur had gestaan kwam ze toch naar me toe lopen en ze ging op de rand van het bed zitten. 'Het spijt me,' verontschuldigde ze zich zuchtend 'ik wist niet dat Jacob nog een zusje had, dat heeft hij me nooit verteld.' Ik besloot haar te vergeven, misschien had ik het haar gelijk moeten vertellen toen ik doorhad dat ze het niet wist. 'Het geeft niet, je kon het niet weten. Jacob weet het zelf pas 2 weken.' Ze leek al iets vrolijker maar keek me nog wel vragend aan. Dus ik begon het allemaal uit te leggen, over onze ouders vroeger, over de ziekte van mijn moeder, Jared en Paul, alles. Ze had duidelijk medelijden met me. 'Je hebt in ieder geval wel een super lieve broer,' verzekerde ze me glimlachend. Ik knikte; 'Ik weet het, alle wolven zijn super aardig tegen me.' Toen bedacht ik me opeens dat zij misschien wel wist we de nieuwe leden van de roedel waren. 'Nee, dat weet ze niet,' hoorde ik opeens een andere stem in de kamer. 'Edward, hou daarmee op,' wierp Bella een beetje geïrriteerd tegen. Hij vertelde haar wat ik had wllen vragen en zij was ook verbaasd dat ze niet wist wie de nieuwe leden waren. 'Weet jij wie het zijn Edward?' vroeg Bella aan Edward toen ze er echt niet uitkwam. 'Leah en Seth,' antwoordde hij met zijn kaken op elkaar, waarschijnlijk had hij medelijden met ze of hij vond het gewoon vervelend dat er nog meer weerwolven waren. 'Het eerste,' antwoordde hij mijn onuitgesproken vraag. 'Edward,' verzuchtte Bella weer. 'Maar bedoelde je Seth en Leah Clearwater? Van Harry?' vroeg ze nieuwsgierig. En Edward knikte alleeen maar. Ik kende ze niet dus ik hield me er maar buiten. 'Maar hoe voel je je nu eigenlijk?' vroeg Edward weer gefocust op mij. 'Het gaat wel denk ik, ookal voel ik niet echt veel,' 'Dat komt omdat je heel veel medecatie toegedient hebt gekregen. Je hebt grote littekens in je nek door die vampier, Victoria, je hebt 3 ribben gekneusd en één gebroken, je schouder was uit de kom en je hebt een lelijke wond op je hoofd.' Bella en ik keken hem geschokt aan, maar goed ook dat ik helemaal onder de pijnstillers zit anders zou ik het nu waarschijnlijk uitschreeuwen van de pijn. 'Nog bedankt dat je me daar weg hebt gehaald trouwens,' zei ik Edward omdat ik hem nog niet had bedankt. 'Graag gedaan, eigenlijk mag ik niet op jullie land komen maar Jared en Kim vertelde me dat dit een uitzondering was. En achteraf was het maar goed uit anders weet ik niet of je het overleeft had,' antwoordde hij ernstig en Bella pakte mijn hand vast. Misschien konden we nog wel vrienden worden. Edward snoof en leek niet heel blij met dat idee. 'Dan niet' dacht ik, ik vond het wel jammer maar misschien is het ook maar beter als ik haar in het vampierwereldje laat en ik me bij de weerwolven houd. Edward keek me dankbaar aan en knikte instemmend. We praten nog even door over wat er gebeurd was waardoor ik zo verwond was geraakt en na een tijdje viel ik weer in slaap.