Het kleine meisje Noroi (nl)

Niet elke vloek is slecht (nl) het kleine meisje Noroi

Ik liep door de straten en werd nagestaard. “dat is ze dat monster” er gleden tranen over mijn wangen. ik wist niet meer wat ik moest doen iedereen deed zo. ik was alleen. helemaal alleen. ik liep naar mijn schuilplaats, en zag dat hij verwoest was. ik pakte de verkoolde resten van mijn beertje en huilde. “Teddy waarom doen ze zo ik heb niks gedaan. Teddy!!” hij verging tot as in mijn handen. “ze hebben het recht niet om me zo te behandelen.” zei ik opeens kwaad. ik gilde het uit toen ik een lemmet tegen mijn kil aan voelde. “jij gaat met mij mee, we gaan leuk spelen.” ik weet niet meer wat toen gebeurde maar de man was dood. zijn bloed lag naast zijn lichaam.... als je dat nog zo kon noemen. hij was een bloederige pulp. ik lachte gestoord steeds harder naar de volle maan. “ik heb hem vermoord en het voelde zo goed. niemand kan mij wat aandoen anders boem!!!” zijn bloed zat overal en ik lachte en lachte. helemaal van de wereld ik ging de straat weer op en, de mensen keken me na. ik had een lach op mijn gezicht ze keken me na en, mijn lach werd breder ik liep gewoon. geen stenen naar mijn hoofd, niemand die me sloeg, dit was het goede leven maar, het was niet voor lang voordat iemand het weer wou verpesten! ze kwamen op mij af. ik lachte. “boem boem” zij ik elke keer als er weer iemand ontplofte. “boem boem” ik ging liggen en, maakte engeltjes in de resten en, viel voor het eerste keer in jaren in slaap met een lach. ik fluisterde nog “boem boem.” niet wetend dat het dorp hulp in had geroepen van Konoha. het ging dagen door maar toen kwamen ze. ik liep mijn dagelijkse ronde toen ik ze zag. “wie zijn jullie!” zei ik met mijn piep stem boos kijkend. ik voelde de kracht weer opkomen en lachte. “boem boem” zei ik verwachtingsvol. maar ze ontploften niet. “waarom geen boem boem” schreeuwde ik... terwijl er weer een paar huizen ontplofte. “jij moet dat meisje zijn” zei de man met het masker. “ze is een jinjuriki toch sensai?” vroeg de jongen met het gele haar. de man met het masker knikte. “ze is er een die is door gelagen zoals veel doen, de meeste jinjuriki haten hun village omdat de mensen hun haten, ze heeft geen makkelijke jeugd gehad.” de geel harige jongen keek begrijpend en ook een beetje bedroeft. “beertje dood toen, man wou spelen toen, boem boem!!!” hikte ik van het lachen. “zie je ze is doorgeslagen toen haar beer kapot ging en, door die man die wou ‘spelen’.” zij het roze harige meisje. “waarom jullie geen boem boem” schreeuwde ik weer kwaad. “iedereen boem boem doen!!! jullie niet!!!” er ontplofte nog veel meer dingen en, ik ging weer lachen. “boem boem!!!!” de blonde jongen knielde voor me neer en, strekte zijn hand. “je hoeft geen boem boem te doen.” zei hij. ik stapte achter uit en keek bang. “zij hebben mij pijn gedaan! iedereen jij mij ook pijn doen! jij boem boem!!!” zij ik piepend. “waarom jij geen boem boem?” hij klopte op zijn maag en, deed zijn shirt om hoog je zag daar een teken op die rood gloeide. “dit ding zorgt dat jij niks tegen ons kan doen.” ik keek verbaast en trok toen mijn eigen shirt op daar stond ook een teken, wel anders de mijne gloeide blauw. “jij het zelfde als Noroi?” ze schrokken en, nu praatte de zwartharige jongen. “ze hebben je vloek genoemd?” vroeg hij verbaast. “wat vloek zijn? Noroi is Noroi! Noroi geen vloek zijn!” “wil je met ons me komen we gaan je helpen” zei hij nu een stuk liever. ik knikte en pakte de hand van de blonde en van de zwartharige jongen die ook was komen zitten. ze trokken me omhoog en de blonde zette me op zijn schouders. ik lachte niet meer gestoord maar gelukkig. “jij voor Noroi zorgen?” vroeg ik de jongen. hij knikte en zei “ik ben Naruto dat zijn Sasuke, Sakura en Kakashi” wijzend naar de zwartharige jongen die met een heel klein lachje knikte, toen naar het meisje die nu vaag keek, en de man met masker. ik dommelde op de weg in slaap nog fluisterend “Noroi familie gevonden?”