Chapter 33: Love is in the air

Gwen pov

"We kunnen nu moeilijk een ambulance bellen hé?" zegt Embry en hij kijkt naar Simons' vleugels, die als een deken om hem heen liggen. "We kunnen dokter Cullen bellen?" stelt Seppe voor en ik knik. "Eum Gwen, zou jij kunnen belen? Carlisle weet niet dat ik bij jou ben." Ik sta op en pak mijn eigen gsm: "Haai, met Emmet"
"Hey Emmet, zou ik Carlisle kunnen spreken?Het is nogal dringend."
"Tuurlijk, hier komt die."
"Met Carlisle"
"Carlisle, zou je met spoed naar Spanje kunnen komen? Mijn broer heeft je hulp nodig." Het is even stil aan de andere kant van de lijn. ALs hij toch antwoordt zucht ik opgelucht.
Ik kom er samen met Emmet aan."
Ik hang op en Seppe kijkt me nieuwsgierig aan. "Carlisle komt eraan." Ik kniel naast Simon neer en veeg zijn zwarte haren uit zijn gezicht. "Hij ziet er geen 27 uit, meer 20." "Dat is ook zo. Bij engelen stopt het ouder worden als ze de 20 jaar hebben bereikt." legt Evalyne met trots in haar stem uit en ik kijk in haar ogen."Je houdt van hem hé." Ze begint te blozen en knikt. "En eigenlijk vind ik haar ook wel leuk." klinkt het vanaf de grond en Simon knippert even met zijn ogen tegen de zon.

Simon pov

"Je houdt van hem hé" hoor ik een o zo bekende stem zeggen, een stem die ik al elf jaar niet meer gehord heeft. Ik kijk door mijn wimpers en zie Evalyne rood worden en knikken. "En eigenlijk vind ik haar ook wel leuk." Ik doe mijn ogen een beetje verder open en knipper wat tegen de zon. Ik wil recht gaan zitten, maar mijn zusje duwt me voorzichtig terug. "Er komt een dokter aan om naar je verwondingen te kijken." Nu ze het zegt begint het overal terug pijn te doen. Een dokter zal wel goed doen, alleen is er een klein mispuntje. "Eum Gwen, ik ben ietje anders dan een mens." Gwen kijkt me aan . "Het is een vampierendokter, dus je hoeft je geen zorgen te maken."

Heb eigenlijk niet veel te zeggen vandaag. Mijn bompa ligt in het ziekenhuis maar het gaat goed met hem