006

We begonnen met de ‘wedstrijd’. En ik rende het veld op alsof ik mijn hele leven niks anders had gedaan. Ik was aan het rennen, en kreeg van Wendy de bal. Op schoot de bal tussen Gregory zijn benen door en had de bal daarna weer, ik rende naar de goal af, en schoot zo hard als ik kon. Helaas schoot ik hem in de handen van Michael Vorm. Ik deed me hoofd naar beneden en liep weer terug. Ik keek op en zag dat iedereen me aanstaarde. Blijkbaar was het vrouwen NL-elftal ook al aangekomen want ze begonnen allemaal te klappen. Ik snapte niet echt wat er te klappen viel. Is het zo bijzonder dat je in de keeper zijn handen schiet? Dat is toch juist slecht?
Wendy kwam naar me toe gerend en riep: “Wooooow, dat was keeeeeei goed!” Ik keek haar vragend aan en zei: “Wat? Dat ik in de keeper zijn handen schoot?” “Nee! Dat je Gregory van der Wiel gewoon voorbij bent gegaan.” Ik keek naar Gregory, en opeens wist ik wat er aan de hand was. Ik had gewoon bijna gescoord, terwijl ze nog niet eens zo voorzichtig en redelijk hun best deden deden! Het was heel raar om dit te beseffen.
Bert vroeg opeens of Robin van Persie of Klaas-Jan Huntelaar ook een van mijn favoriete spelers was. Ik antwoordde: “Iedereen hier is mijn favoriete speler, maar Arjen Robben en Gregory van der Wiel springen er gewoon tussen uit.” Opeens kreeg ik toch een shirt van van Persie in mijn handen. Ik moest wéér gaan omkleden. Waarom moest ik dat? Wouden ze een positie die goed bij me paste zoeken of zo? Nou, ze hoefden geen moeite te doen, ik zou nooit op voetbal willen, ik ben er gewoon niet goed genoeg voor. Oké, misschien was die actie wel heel mooi, maar dat was gewoon puur toeval en geluk! Ik kwam weer naar buiten, nu wat ongemakkelijk, want ik wist al dat ik de spits werd, en ik zag echt helemaal niks in spits zijn. Misschien was mijn grote voorbeeld, Fernando Torres, wel spits, maar ik was er niet echt geschikt voor, denk ik dan.
Ik stond klaar om te gaan spelen, en hun kregen de balaftrap, het spelen ging supergoed. Ik keek even naar Bert van Marwijk, die druk in gesprek was met de bondscoach van het vrouwenteam. Opeens maakte Wendy ook een hele mooie poging. Toen werden ik en Wendy er opeens uitgehaald. Twee mensen wilden ons apart spreken. Hadden we iets mis gedaan? Ik moest niet de hele tijd het negatieve er in zien! Het kon wel zijn dat ze gewoon met ons wilden praten over wat we van deze middag vonden!