23*

Toen ik eindelijk op de top van de klif stond, was ik helemaal uitgeput. Ik zag nog net dat Embry zich met een grijns van de klif al wierp en blijkbaar lagen Paul en Sam ook al beneden in het water. Ik leunde voorzichtig tegen Quil aan en die sloeg een arm om me heen. Ik was echt uitgeput, niet alleen van de klim naar boven maar ook van het rennen achter Jacob aan en van alle veranderingen deze week, alles kwam opeens als een grote golf vermoeidheid over me heen. Kim keek me even bezorgd aan maar ik wuifde het weg met een zwak glimlachje. Ze leek niet helemaal gerustgesteld en haar mondhoeken waren een beetje naar beneden gekruld, dat deed ze altijd als ze bezorgd was, maar voor ze nog wat kon zeggen sloot Jared haar in zijn armen en sprong hij samen met haar naar beneden. 'Zullen wij dan ook maar samen?' zei Quil met een grijns en ik knikte. Ik wist dat hij er niks achter zocht want we waren de afgelopen week gewoon hele goede vrienden geworden. Hij sloeg zijn armen om me heen, wat maar goed was ook, als hij alleen mijn hand had vast gehouden was ik vast door mijn knieën gezakt van vermoeidheid. Quil telde af en toen voelde ik de grond onder me verdwijnen. Hoewel de adrenaline door mijn lijf vloog, nam het de vermoeidheid niet weg. Toen we het water raakte voelde ik dat Quil me losliet zodat ik zelf naar de kant kon zwemmen. Maar daar was ik te zwak voor, al mijn spieren protesteerde en ik verkrampte/verkromp helemaal. Ik wilde met mijn armen slaan en naar adem happen maar ik kon me niet bewegen, alles in mijn lijf branden en werkte me tegen. Ik kreeg zwarte vlekjes voor mijn ogen en ik raakte door mijn zuurstof heen, en in een reflex ademde ik in. Overal was water en zout ik voelde het door mijn hele lichaam stromen, ik kreunde nog even en toen zakte ik weg in een zwart gat en hielden ook mijn hersens ermee op.