Interview

De toerbus kwam met een schok tot stilstand en er volgde een golf van gillende meisjes.
Murmelend werd ik wakker. Ik was inslaap gevallen met kleren en al en met het crucifix in mijn hand geklemd.
'Silas! Gillende golf meiden!' riep Aiden die mijn deur open smeet. 'Meiden? Nu? Het is half acht,' bromde ik. 'Twaalf uur twintig,' verbeterde Aiden me en sloeg zijn armen over elkaar. 'Eh!? Zo laat al!?' 'Yup, en ons interview begint over 10 minuten.'
Kreunend kwam kroop ik van mijn bed.
'Kom,' drong Aiden op. 'Kleed je aan.'
Ik knikte en sloeg toen de deur in zijn gezicht. 'Zorg dat je klaar bent over 10 minuten!' schreeuwde Aiden vanaf de andere kant van de deur. 'Ja ja!'
Ik raapte het kruis, dat ik per ongeluk hd laten vallen, op en trok mijn T-shirt over m'n hoofd en verving die door een verse. Eén met een zilveren doodshoofd omwonden met rode rozen. Ik deed geen moeite om mijn broek of combat boots te verwisselen. Zelfs versre sokken zag ik niet meteen zitten. Het crucifix deed ik naar goede gewoonte weer om mijn nek.
'Besloot je toch nog eens langs te komen?' grapte Lith toen ze me binnen zag komen. 'Is dat niet diezelfde broek als gisteren?' 'Nee,' grinnikte ik. Lith zuchtte. 'Als je maar je tanden poetst,' lachte ze. 'Je wilt de journalist toch geen hartaanval bezorgen.'
Morrend stak ik een tandenborstel in mijn mond.

***

'Zeg eens, Silas, had je ooit verwacht dat je band Crucifix zoveel succes zou hebben?' vroeg de blonde journaliste. Voor welk meidentijdschrift ze werkte was ik even kwijt. In welk dagblad hadden we nog geen interview gegeven?
De vraag was aan mij gesteld, maar Lith antwoordde.
'Dat had niemand ooit verwacht,' lachte ze vrolijk, hoewel ik heus wel wist dat ze het erg irritant vond dat de vragen bijna altijd aan mij waren gericht.
'Wat vind je er eigenlijk van dat Silas Soul het meest populaire lid van de band is?' 'Ach, ik vind het best normaal. Het is vaak de lead vocalist die het het best doet onder het publiek.'
'Waar hebben jullie Silas eigenlijk gevonden? Het is namelijk zo dat julie eerst een andere zanger hadden.'
'Dat klopt, we hadden eerst een andere zanger maar dat verliep niet altijd even vlot tussen ons, dus uiteindelijk werden we gedwongen om hem eruit te zetten. De dagen erna deden we auditie maar omdat we toen nog niet zo'n bekende band waren, kwamen er ook niet erg veel op auditie, en dan zeker geen goede zangers.'
'Maar waar hebben jullie hem an gevonden?'
'Excuseer,' wurmde ik er snel tussen. 'Ik moet even naar het wc, ga jij maar verder, Lith.' Ze knikte en ik verliet de kamer.
Met een diepe, klagende zucht sloot ik de deur van het wc.
Kermend liet ik me tegen de deur zakken.
Ik kreeg steeds opnieuw en opnieuw weer slechte herinneringen aan de dag dat ze me "ontdekten". Ze herinnerde me steeds weer aan de dag dat mijn dierbaarste personen verliet. En de miserabele dagen daarna.
Verdomme toch, waarom moest het zo lopen?
Ach, het was ook m'n eigen schuld.
Wat zouden ze me nu toch haten...