Hoofdstuk 1.9

Ik werd wakker en ik voelde iets naast me liggen, is wie het denk dat het is, ik keek opzij "IAN" riep ik een beetje hard, hij schrok wakker, wat is er, wat is er, rustig er is niks en ik begon te huilen hij omhelsde me, het spijt me dat ik niet hier was voor je zei hij in mijn oor, het geeft niet zei ik terug, we bleven nog een half uur in bed liggen tegen elkaar aan, heb je eigenlijk veel pijn vroeg hij aan me, de ene keer minder dan de andere keer zei ik tegen hem, toen jij weg ging ben ik een week niet naar school geweest en toen 1 dag wel en die dag ben ik verkracht en nu ben ik weer 2 weken niet naar school geweest, mijn moeder zegt je gaat pas weer nar school als jij er zou zijn, want dan kan je me met de auto brengen en hoef ik niet meer door dat straatje waar het gebeurd is zei ik tegen hem, okee zei hij terug, ik ga nu niet meer weg, zei hij in mijn oor, ik laat je niet meer alleen, dank je wel zei ik zachtjes terug en viel weer in slaap.