Chapter 17: Friends

Tenminste dat dacht ik. Op hetzelfde moment kwam ook Ginny net binnen. Die was blijkbaar nog boven geweest. "Aaaah! Manithaaa!!" gilde ze. Een seconde later voelde ik haar armen om me heen. "Ook fijn om jou weer te zien Ginny!" grinnikte ik en ze knipoogde. "Je had me wel eens mogen schrijven." zei ze toen beledigd. "Ja hoor, een gezochte crimineel die brieven naar Zweinstein gaat sturen. Slim." antwoordde ik. Ze bloosde. "Owja."
Het viel me op dat Harry heel de tijd naar Ginny keek. Ik keek van Harry naar Ginny en van Ginny weer naar Harry. "Oké, wat is er aan de hand tussen jullie twee?" vroeg ik beschuldigend en ze werden allebei rood. "Niks." antwoordde Harry. Dat was waarschijnlijk wel waar, maar daar moest iets aan gebeuren.
De middag vloog voorbij met verhalen over Zweinstein en over de vakantie. Door al die verhalen dacht ik steeds vaker aan Draco en aan Zweinstein zelf. Helaas kon ik na de vakantie ook nog niet terug.
"Weetje Manitha, Draco was echt depressief toen jij weg was.." zei Ginny tegen me toen we op mijn kamer zaten. Mijn hart maakte een sprongetje. Draco miste me! Draco, Draco, Draco, Draco, Draco! Ik bloosde. "Aah! Je vindt hem leuk!" gilde Hermelien. "Ssst gek wijf! En, nee. Ik vind hem niet leuk." loog ik overtuigend. "Nou hij jou wel, dat is best wel duidelijk." grinnikte Ginny. Als mijn hart zo door zou gaan dan zou ik straks zitten stuiteren. Dus Draco vond mij ook leuk. Draco Malfidus. Manitha Malfidus. Oh het was zo fout. Zo ontzettend fout. Maar zo ontzettend heerlijk. "Het is maar goed dat je hem niet leuk vindt. Hij is echt een eikel." gromde Hermelien toen. Ik snapte dat heel goed, maar volgens mij was dat maar een façade. Ik nam mezelf toen voor, om als Draco en ik ooit iets zouden krijgen - niet dat die kans groot was - ervoor te zorgen dat hij mijn vrienden een beetje beter ging behandelen. "Tegen mij die ene dag niet, maar voor de rest ken ik hem ook niet echt natuurlijk." antwoordde ik. Ik moest het niet te veel opnemen voor hem. Dat zou opvallen. Maar ik loog niet. Ik had geen idee wie Draco Malfidus werkelijk was. Of zijn hatelijke gedrag echt alleen een façade was. Of hij niet zo was als zijn ouders. Er was maar één ding dat ik zeker wist. Ik was verliefd op hem.
"Joehoe! Aarde aan Manitha!" schreeuwde Harry toen tegen me. Ik schrok op, wanneer was hij binnen gekomen? "Huh, wat?" "En zij zegt dat ze hem niet leuk vindt.." grinnikte Ginny en Hermelien schoot in de lach. Harry keek ons raar aan. "Ik moest van Sirius komen zeggen dat er visite voor je is met goed nieuws." Onwillekeurig schoten mijn gedachten even naar Draco, maar die propte ik snel weg. We stonden op en liepen naar de eetkamer. Ik vroeg me af wat dat goede nieuws zou zijn. Ik opende de deur en toen ik hem zag staan wist ik het.