001.

001.

De dagen erna sloot ik me op in mijn kamer. Brittany zei er niks van omdat ze wist dat ik even alleen wou zijn. ‘Hee’ ,Ik opende me ogen en keek verbaasd naar de deuropening waar Lauren stond –m’ n beste vriendin. Ik kon haar alles vertellen, zij wist ook dat ik Justin onwijs leuk vond. ‘Kom we gaan naar buiten?’ Met een twijfelend gevoel liep ik haar achterna. Naar buiten.

De warme zon zorgde ervoor dat ik het warmer kreeg. Scheen op mijn bleke huid. Stilletjes liepen we naast elkaar, niks zeggend. ‘How are ya?’ Ik haalde mijn schouders op. Meer vroeg ze niet. Omdat ze wist dat ik nu het liefst alleen wou zijn. Ik was blij met Lauren. Ze gaf me de ruimte die ik nodig had, van plaats van opnieuw en opnieuw vragen hoe het met me ging. Dat zorgde juist ervoor dat ik me slechter ging voelen. We liepen de park binnen en ik plofte ergens neer op het gras. Ze deed hetzelfde en een tijdje zeiden we niks. ‘Je weet het van Selena en Justin he?’ Ik knikte en ging met mijn hand over de gras. Ik trok een paar grassprietjes eruit en liet ze uit m’ n handen vallen. ‘Hij denkt niet eens aan me. Niet eens een minuut. Hij is verder met zijn leven gegaan en misschien moet ik de hoop opgeven en ook verder gaan’ ,Zei ik en keek op. ‘Waarom ga je nou niet naar hem toe?’ ,Verbijsterd liet ik de grassprietjes weer uit mijn handen vallen. ‘Neeeeee. Straks vind hij het juist helemaal niet leuk dat ik kom of zo.’ ‘Hij is echt blind. I mean that. Wat moet hij nou met die snol’ ,Ging ze verder. ‘Het is zijn smaak’ ,Kwam er zachtjes uit m’ n mond. Maar ik meende het niet. Wat wou hij nou met haar.. ‘Come on Tiffany. Je meent het niet.’ ‘Misschien niet nee. Maar ik moet blij voor hem zijn dat doen beste vrienden toch?’
Een kleine zucht verliet er uit Lauren’s mond.
Gillende kinderen kwamen langs ons heen rennen. Ouders die met hun gezin een wandeling maakten. En natuurlijk stelletjes. Iedereen was happy. Behalve ik.
‘Doll’ Ik werd wakker geschud van Lauren’s stem. ‘Ja?’
‘Zin om in de zomervakantie naar Straftford te gaan?’ ‘Ha-ha heel grappig Lauren. Denk je echt dat ik daar naar toe ga?’ ,Kwam er overdreven sarcastisch uit mijn mond.
‘Jup.’ ‘No never’ ‘I swear jij komt mee.’ ‘Straks is hij daar niet’ ‘Jawel ik heb het van Chazzel gehoord dus.’
‘Maar toch ga ik niet!’
‘Je vind Justin super leuk, dan laten we zien dat je super leuk bent’
‘Dat al helemaal nieeeeet.’
‘Dreaming is believing babygirl’ ,Grinnikte ze ondeugend. ‘Nou als ik hem zie misschien heb ik dan geen gevoelens meer voor hem’ ,Zei ik snel.
‘Kom met me mee en we komen erachter’ ,Zei ze met een scheve glimlach en haar ogen begonnen ondeugend te twinkelen.

I don't know what to say
I don't know what to say
Anymore cause its all've been said before
And I don't know where you are
All I know is your far
And your not coming back
If this is how it goes
I tried but I dont know.