Thirty-five

"Maritt? Maritt?" hoor ik iemand in mijn oor fluisteren. "Maritt, je mag naar huis toe." hoor ik diegene weer fluisteren. Ik draai me om en kijk ik het glimlachende gezicht van de dokter. Die jonge dokter ja, waar ik zijn naam niet van weet. Niet dat ik van die ander zijn naam wel nog weet, maar die heeft het wel gezecht.. Geloof ik dan. Ik voel weer een vertrouwd gevoel en glimlach terug. "Echt?" vraag ik terwijl ik me uitrek. "Nee, ik maak een grapje nou goed." zegt hij lachend en hij steekt zijn tong uit. "Ik geloof er niks van!" zeg ik grinnikend en hij knipoogt. Voor het eerst sinds (voor mijn gevoel) eeuwig heb ik weer een beetje lol, en kan ik weer lachen. "Hoe heet je eigenlijk? Je hebt vast een prachtige naam." Hij kijkt me lief aan en ik voel me van binnen smelten. "Uhh, Maritt. Jij?" stotter ik een beetje verlegen. "Daniël." Hij steekt zijn hand uit en ik pak hem vast. Ik denk aan Justin. Sinds gister kan ik me hem weer herrineren, en het gevoel wat ik bij hem voelde toen ik hem zag was toch wel anders dan wat ik voor Daniël voel.. I think. "Kom, je mag gaan, dus wat heb je hier nog te zoeken?" Daniël trekt me uit bed en ik loop langzaam naar de badkamer. "Even snel omkleden." mompel ik tegen hem en ik doe de badkamerdeur dicht. Ik zie dat er wat op de spiegel ik geschreven. "Ohmy.." fluister ik beduust, en ik lees de zinnen.

Ik weet je overal te vinden.
Wil je dat je niks overkomt?
Verlies dan gewoon die surf
wedstrijd. Hoe moeilijk is dat. (;

S.