004
een best wel groot hoofdstuk eigenlijk (:
__ Bij de trainingsplek aangekomen __
Wat was dit spannend! Ik had me nog nooit zo zenuwachtig gevoeld! Er ging van alles door me hoofd heen. Wat als ze me nou niet aardig vinden? Hoe zouden ze het vinden als ik daar slecht loop te voetballen, en hun zijn mega goed hier in? En als ze me mogen, zou ik dan nog ooit contact met ze blijven houden? Nee, dat laatste denk ik niet, ze hebben zo veel meet&greets!
We liepen naar binnen, en meteen door naar het veld. Michael zei dat we op de tribune moesten gaan zitten. Het was geen heel grote tribune, het was een kleine tribune met plastic harde stoelen. We gingen er op zitten, en wachtten geduldig af totdat Michael weer kwam.
Toen hij er eenmaal was zei hij dat de jongens waren gearriveerd en zich aan het omkleden waren. We moesten wachten tot ze het veld op kwamen, waarschijnlijk merkten ze meteen dat wij er zaten, en kwamen dan bij ons zitten. Dat was dus Michael zijn plan.
We waren geduldig aan het wachten, en als allereerste kwam Klaas-Jan Huntelaar naar buiten. Hij zag ons zitten, en kwam tussen ons in zitten. Hij begon meteen te praten. “Hallo, jullie zijn dus degene die een meet&greet gewonnen hebben?” En hij keek ons vragend aan. Wij knikten allebei heel enthousiast. We begonnen met hem te praten, en langzamerhand kwamen er steeds meer jongens, en begonnen warm te lopen of ons gesprek te volgen.
Op ten duur kwamen dus Gregory van der Wiel en Ibrahim Afellay tegelijk. Ze keken ons aan, en Ibrahim ging naast Wendy zitten, en Gregory naast mij. Toen hij zat voelde ik dat mijn hart als een gek tekeer ging. Toen kwam er een hemelse stem uit zijn mond. “Hoi”, zei hij. Ik keek naar zijn mond, hoe kon ik dit nou zo hemels vinden? Ik ken hem eigenlijk helemaal niet! Ik antwoordde netjes terug: “Hai.” Wat was dat nou voor een antwoord? Zeg dan ‘Hoi, hoe gaat het?’ of iets in die richting! Wat was ik weer dom bezig! “Dus, je hebt een meet&greet gewonnen hè?”, en hij keek me aan alsof hij dit gesprek dagelijks voerde. Ik knikte, en keek recht in zijn ogen. Zijn ogen waren echt mooi! Ik focuste mij op wat hij zei, en hij zat te praten over dat hij het wel leuk vond dat ik er was. Opeens vroeg hij mij: “Wie is hier je favoriete speler?” Ik wist niet wat ik moest antwoorden. Ik wou niet slijmen, maar ik wou ook wel weer de waarheid vertellen, het enige antwoord wat in mij opkwam was: “Alle spelers zijn even leuk!”. Maar hij was me te slim af en zei weer: “Ja, maar je vind toch wel een speler de uitblinker? Dat heb ik ook bij veel clubs.” Ik moest nu wel antwoorden, en wou niet liegen, nou ja, dan maar een beetje slijmen. Al was het geen slijmen, het was eerlijk antwoorden. “Nou, als je het echt wilt weten. Jij bent het.” Ik voelde mijzelf helemaal rood worden. Hij begon te glimlachen. “Nou, dankjewel! Meestal hoor je wel van die antwoorden als Ibrahim Afellay, Arjen Robben, Robin van Persie, maar mij hoor je niet vaak.” Ik wist niet echt wat ik moest antwoorden hier op, het was namelijk wel waar, en ook vrij logisch. Ik keek even naar Wendy, maar die was al druk in gesprek met Ibrahim. Het gesprek tussen mij en Gregory ging niet zo heel soepel, maar ik moet ook zeggen, ik kan een grote bek hebben, maar op dit soort momenten ben ik best wel verlegen. “Dus, je traint hier hoe vaak?”, vroeg ik voorzichtig. “Ik train hier zo’n 2x per maand, als ik het goed heb. Maar vertel eens wat over jezelf, want ik vind het ook leuk dat we een keer een meet&greet hebben met meisjes.” En hij keek mij glimlachend aan. “Nou, oké, ik ben Marloes en ik ben 20 jaar oud. Mijn hobby’s zijn toch wel voetbal kijken, fotograferen, muziek luisteren en met vrienden shoppen, of, bedoel je iets anders?” Hij begon te lachen. “Nee, nee, is goed zo. Maar je zit dus niet onder voetbal?”. “Nee, ik vind het wel leuk om te doen, maar ik ben er niet goed in! Al die andere meisjes bij de club in mijn dorp zijn 3x zo goed als mij.” Hij keek mij aan alsof ik een of andere idioot was. “Iedereen kan voetballen. En hoe weet je dat nou, misschien ben je wel heel goed. Niet geschoten is altijd mis!”. “Ja, maar ik wil niet voor schut staan!” Hij antwoordde met een heel goed antwoord: “Heb schijt aan iedereen!”
Reageer (5)
Greg is lieef!
1 decennium geledenleuk verhaal!
Dat zou ik echt erg vinden. Dat je blijft staren naar z'n mond.
1 decennium geledenga maar snel verderrrrr
1 decennium geledenhij is zo lieeeef!
1 decennium geledensnel verderr(yeah)
woooehooooeeh, maar Wendy en een soepelgesprek met dé Ibrahim Afellay? dat werkt niet hoor
1 decennium geledenMAAR WOW, WAT EEN GOED VERHAAL