000.

000.

De warme stralen stroomde over mijn hele lichaam. Geniet vol bleef ik nog zo even staan, in dezelfde houding. De warme stralen zorgde ervoor dat het tempratuur in m’ n lichaam steeg.
Een kleine genietende zucht verliet er uit mijn mond. En ik bukte neer om m’ n zonnebloemgeurige shampoo te pakken.

Ik ging even door m’ n bruine haren. Met m’ n vingers ging ik door m’ n zachte haar, langzaam. Ik pakte een borstel en kamde mijn donkerbruine haren. Ik keek even naar m’ n spiegelbeeld. Daar stond een meisje, donkerbruine golvende haar, kastanje bruine ogen, bleke huid. En 1 kenmerk die ik nooit wou horen. Dun.
Ja ik had anorexia.
En ja ik ben ook een ‘anorexia-patiënt.’
Mensen zeiden altijd tegen me dat ik te dun was. Of vroegen of ik anorexia had. Daar wou ik geen antwoord op geven. Daar was ik te angstig en laf voor. Ik mompelde dan ‘Gaat je niks aan’ en ging weer verder met m’ n werk, of liep gewoon weg –alsof het me niet raakte. Maar het deed wel pijn.

Ik werd wakker geschud van m’ n zus die me naar beneden riep. ‘Whats up?’ , Vroeg ik gelijk toen ik beneden was. Ze wees naar de tv en ik richtte m’ n blik op de tv. ‘It's official Justin Bieber and Selena Gomez have known that they have with each other!’
Ik voelde mijn hart in duizende stukjes breken. Ja ik kende Justin. Hij was m’ n beste vriend. Maar ik voelde meer voor hem dan gewoon vrienden.. ik was onwijs verliefd op hem, maar dan ook echt stapelgek op hem. Ik vond hem al lang leuk. Brittany –m’ n zus wist het ook dat ik in love ben met mijn eigen beste vriend. Ik kan ook niet echt zeggen dat ie nog mijn beste vriend is. Hij heeft een halfjaar lang niks meer van zich laten horen. ’S Nachts wanneer ik niet kon slapen en ik in mijn bed lag droom ik altijd hoe het zou zijn als hij mijn vriendje was. Mij aandacht gaf, van plaats van naar me toe komen en zeggen ‘Hee Tiffany die chick daar is echt hot’ of ‘ik heb een nieuwe chick aan de haak geslagen zal ik haar foto laten zien?’

Een kleine zucht verliet er uit mijn mond. Hij dacht niet eens een meer aan me, niet eens een minuutje.. En ik? Ik dacht 24 uur aan hem. Ik vervloekte mijn gevoelens die ik voor hem had. Die wou ik absoluut niet meer. Omdat ik 100% wist dat hij me niet leuk vond en dat ik niet eens iets voor hem betekende. Hij gaf niet om me. Hij belde me niet, smste niet eens, ik ook niet terug. Als ik niet wist of ie me mocht of niet hoe kan ik het dan doen? Ik kon hem dit niet aandoen.. ik gaf teveel om Justin. ‘Vind je het erg?’ ,Hoorde ik de zachte stem van Brittany.
‘Nee hoor’ ,Kwam er uit. En ik toverde een fake smile tevoorschijn. ‘Als ie maar gelukkig is toch?’ ,Zei ik zo nonchalant mogelijk.
Zelfs een dove zou merken dat ik loog. Diep van binnen was ik gebroken. Het liefst wou ik in huilen uitbarsten en naar boven rennen en me opsluiten in mijn eigen kamer. Maar ik wou niet laten merken dat ik hier aan kapot ging. Ook al wist ik dat mijn eigen beste vriend –de jongen waar ik gek was helemaal niet aan me dacht en helemaal niks om me gaf.

Where are you now?
When I need you the most
Why don't you take my hand?
I want to be close.