De waarheid

Toen Alex de volgende ochtend wakker werd was hij toch wel nieuwsgierig naar wat die Julia te vertellen had. Hij zou er snel achter komen wie ze was en wat ze wilde.
Alex hoorde zijn maag rammelen maar was mooi niet van plan nog iets te gaan eten. Op een gegeven moment vond Alex dat hij wel weer genoeg in bed had gelegen en stapte er dus uit. Hij deed schone kleren aan. Hij werd hier met de minuut gekker. Noch een paar dagen hier en hij wist niet meer wat het begrip lachen in hield.
Alex plofte net weer op zijn bed neer toen hij de sleutel in het slot hoorde rammelen. De deur zwaaide open en de voedsel postbode zette zo snel mogelijk een boord neer . Zijn eten zag er heerlijk uit. ‘nee’ dacht Alex bij zich zelf ‘ik ben in honger staking.’ Yassen had zijn gebruikelijke positie al weer ingenomen bij de deuropening. De voedsel postbode liep de kamer zo snel mogelijk weer uit. Yassen bleef staan. Pas na een paar minuten had Alex door dat hij niet meer alleen was. Hij keek Yassen verveeld aan. Yassen lied zoals gewoonlijk geen emoties zien. “wat nou” wilde Alex met een zucht weten. “Ik wacht tot je, je eten op hebt”was het simpele antwoord. “Dan kunt u heel lang wachten.” “Weet je noch dat ik zij dat we matregelen zouden nemen? Als je niet wil eten doen we je of aan een infuus of we zorgen er voor dat er een slangetje via je neus naar je maag loopt en daar doen we dan zondevoeding door heen. Aan jouw de keus.” Alex liet zich van het bed af glijden en strompelde naar zijn ontbijt. Hij pakte een van de drie boterhammen en at hem in record tijd op. Alex wilde richting bed lopen. Maar toen klonk de kille stem van Yassen achter hem “alles opeten graag.” Alex deed wat hem gevraagd werd. Eindelijk had hij alles op en vertrok Yassen met een gezicht dat als je heel goed keek je misschien een glimlach kon ontdekken.
Een paar uur later kwam Yassen weer binnen. “Julia Roodman wil je spreken.” Alex kwam overeind en liep de deur uit. Yassen legde zijn hand stevig op Alex schouder zodat hij niet nog eens kon ontsnappen. Ze liepen heel wat gangen door en kwamen uiteindelijk uit in een kamer waar een olifant zich klein zou voelen. Alex werd in een stoel gezet tegenover een vrouw van een jaar of dertig. Ze had een vriendelijke blik in haar ogen. Alex kon echter door het masker van vriendelijkheid heen kijken en zag vrijwel direct dat ze een goeie toneel speler was. “Waarom ben ik hier?” vroeg Alex toen de vrouw die waarschijnlijk Julia Roodman was niets zij. “We hebben je hier naartoe gehaald omdat Scorpia vind dat je recht hebt op de waarheid.” Julia had de stem van een lieve tante of een lieve oma die dan trouwens wel heel jong moest zijn. Of ... nou ja gewoon iemand die heelveel van je houd. “Welke waarheid dan wel niet?” “Hoezo woon je bij je oom?” “Omdat mijn ouders zijn omgekomen bij een vliegtuigongeluk.” “Dat heeft je oom je dus wijsgemaakt Alex?” “Waarom zou mijn oom tegen mij liegen hij houd van mij als zijn eigen zoon dat zegt hij altijd.” “Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen. Ik weet niet of je oom van je houd maar dat is nu even niet belangrijk. Hij wil dat je later voor MI6 gaat werken de Britse geheimen dienst Alex.” “O ja en hoe weet u dat zo zeker?” Julia dacht even na. “Hoeveel talen spreek je?” “3 ik spreek engels. Maar dat komt omdat ik in Engeland woon. Frans en Spaans spreek ik ook. En een heel klein beetje Duits want mijn oom vind dat als ik veel talen ken dat ik later ook een betere baan kan krijgen.” “Of zodat je naar andere landen uitgezonden kunt worden voor missies.” Alex geloofde er niets van. “Alex jou oom werkt voor MI6 en zij hebben jou vader vermoord.” “Dat is allemaal niet waar!” “O nee? Als jou oom op zakenreis ging, en een week later kwam hij terug dan had hij altijd wel iets gebroken, gekneusd of ontelbaar veel blauwen plekken.” Dat klopte allemaal. Alex begon steeds meer te twijfelen of hij de echte waarheid wel wist. “Mijn oom werkt in een bank en niet voor MI6.” “Dat is allemaal doorgestoken kaart. Wij kunnen je laten zien hoe je vader werkelijk is omgekomen maar alleen als je dat zelf wilt.” Alex keek Julia aan en knikte. “Wacht even als jullie tegen MI6 zijn welke organisatie zijn jullie dan?” “Wij noemen onszelf Scorpia. We doen zo’n beetje alles wat verboden, illegaal of strafbaar is. Jouw vader werkte als huurmoordenaar voor ons. Hij heeft Yassen zelfs opgeleid. En wetje toen je hier binnen kwam zag ik meteen dat je een zoon van John bent. Je lijkt zowel qua uiterlijk als qua karakter heelveel op hem. John was ook nergens bang voor en wilde ook altijd zijn gelijk bewijzen. Maar hij was ook vriendelijk genoeg om van anderen mensen dingen aan te nemen als ze gelijk hadden.” Alex was even helemaal in shock. Zijn bloed eigen vader huurmoordenaar. “Yassen geef me de tape wil je.” Yassen had al die tijd in de deuropening gestaan en haalde nu een ouderwetse videoband uit zijn zak. Julia pakte hem aan en deed hem in de videorecorder. Ze drukte op een knopje onder haar bureau en de muur schoof open. Er kwam een belachelijk grote tv tevoorschijn.
Op het beeld stond een brug. Aan de ene kant stond een groep mensen die een jongen onder schot hielden en aan de andere kant stond een groep mensen die Alex vader onder schot hielden. Julia zette de film even stop. “Scorpia houd de jongen van een jaar of 16 onder schot en MI6 je vader. We hadden afgesproken op de brug zodat wij Jhon terug konden krijgen. In ruil daarvoor kreeg MI6 de zoon van de burgemeester terug.” De film begon weer te draaien. Alex kon noch net zijn oom aan de kant van MI6 onderscheiden. Het was dus waar.
Ineens begonnen de jongen en de vader van Alex te lopen. ze hadden ongeveer ¾ afgelegd toen er een vrouw in een walkietalkie begon te praten. Alex besefte net iets te laat dat er een eindje verderop een sluipschutter lach. Noch geen seconde later lach Jhon Rider op de grond. Er wikkelde zich een grote plas bloed om hem heen.
Alex kon het niet helpen maar er gleed een traan over zijn wang en er volgde er noch heel wat. Hij begon langzaam te snikken. Ineens voelde hij 2 troostende armen om zich heen. Het was Julia. “Je zou je bij ons mogen aansluiten” zij ze terwijl Yassen ook een troostende hand op Alex schouder legde. “Denk er noch maar eens goed over na” zij Julia. Yassen loodste Alex naar de deur. “Ik doe het” zij Alex. “Ik sluit me bij aan bij Scorpia.”

reacties:$