Ontbijt met Sneep.

Het was weekend en er waren tripjes naar Zweinsveld. Hermelien zag dit als het perfecte moment om naar Perkamentus te gaan omdat de hele school bijna leeg zou zijn en zij zou toch niet naar Zweinsveld mogen, omdat ze geen toestemming had van een ouder of voogd. Hermelien zat in haar eentje aan het ontbijt, want ze was al erg vroeg uit bed. Lily lag nog te slapen en de Marauders ook. Ze was expres zo vroeg gegaan om iedereen te ontlopen. Ze keek om zich heen er zat behalve zijzelf nog 1 leerling in de Grote Zaal, Severus Sneep was ook al aan het ontbijten aan de andere kant van de zaal. Ze keek hem aan en hij keek ook haar kant op. Hermelien besloot bij hem te gaan zitten, ze pakte haar bord en liep naar hem toe. 'Hoi, mag ik bij je komen zitten?', vroeg ze. 'Je doet maar', zei Sneep chagrijnig. 'Waarom ben jij zo vroeg op?', vroeg Hermelien. 'Ik sta altijd om dit tijdstip op ik zou die vraag dus aan jou moeten stellen, want normaal ben ik nog helemaal alleen op dit moment', antwoordde Sneep. 'Ik kon niet meer slapen. Ik was nogal vroeg naar bed gegaan gisteravond. Dus vandaar', zei Hermelien. Er viel een lange stilte. 'Waarom hielp je mij toen die keer in de gang?', vroeg Sneep opeens en Hermelien d'r mond viel een stukje open omdat ze niet wist wat ze moest zeggen. 'Ehm, nou omdat ik niet vind dat mensen zomaar andere mensen mogen aanvallen en zeker niet als ze net een ander persoon aan het helpen zijn. Jij was beleefd tegen mij dus waarom zou ik niet beleefd terug mogen zijn?' zei Hermelien met glimlach. 'Omdat ik een Zwadderaar ben misschien?', zei Sneep op een sarcastische manier. Hermelien begon te giechelen en Sneep trok een vies gezicht en draaide z'n hoofd weg. Hermelien keek naar hem en stopte met lachen, toen bedacht ze dat hij het ook niet makkelijk had. Hij werd constant gepest door de Marauders, ze lieten hem nooit met rust. Hermelien vroeg zich af of James zijn leven al had gered en of hij Remus' geheim al wist. 'Ach, James, Sirius, Remus en Pippeling zijn niet altijd slecht', zei Hermelien toen. 'Niet altijd slecht?', Sneep liep rood aan van woede, 'ze zijn verschrikkelijk gemeen en onrespectloos! Het verbaasd me zelfs dat ze nog niet van school zijn afgestuurd! Na alles wat ze mij hebben aangedaan. Als sinds de eerste dag dat ik op Zweinstein zit moeten ze mij al hebben! Ik kan er niet meer tegen, ik haat ze!'. Geschokt keek Hermelien naar Sneep terwijl door ging met schelden en tieren. 'Ik hoef maar bij hun in de buurt te komen en ik hang ondersteboven of wordt vervloekt. Ze zetten me voorschut waar idereen bij is. Ik wordt uitgelachen door de hele school! Wacht maar tot ik ze terug kan pakken en wacht maar tot ik weet wat er mis is met Lupos, want er is iets met hem en als ik weet wat, dan..', hij stopte plotseling met praten en was hevig aan het adem halen. 'Ik moet gaan', zei hij toen terwijl hij op stond en de Grote Zaal uitliep op het moment dat de Marauders naar de tafel van Griffoendor liepen.