Hoofdstuk 2

Pov Amber.

Ik zat rustig in mijn coupé toen Ron binnen kwam stormen.
Snel keek hij of niemand hem volgde, toen hij zeker wist dat niemand hem had gezien kwam hij rustig verder naar binnen.
"Wat is er aan de hand?" vroeg ik aan de blozende Ron.
"Niks ernstigs."Antwoordde hij een beetje zenuwachtig, terwijl hij naast me kwam zitten.
"Ook een smekkie?" vroeg ik.
"Nee bedankt, ik had er ooit een met snot smaak."
Ik lachte en keek hem verlegen aan.
Ik keek in zijn ogen, zijn prachtig mooie grijze ogen.
Ik verzonk er bijna in, vooral toen hij het merkte en me aan keek.
Ik voelde me een beetje ongemakkelijk, vooral nadat we een beetje naar voren bogen.
Vlak voor we elkaar bijna raakte boog hij zijn hoofd van me af.
"Wat is er?" vroeg ik weer.
"Niks, het voelt gewoon niet goed,'het is net of ik iemand verraad."
"Maar je verraadt toch niemand? Wie zou je kunnen verraden?" vroeg ik een beetje onhandig.
"Weet ik niet" hij boog zijn gezicht weer naar me toe.
Ik boog een beetje naar voren en fluisterde "niemand Ron niemand" en met die woorden zoende ik hem.