18* Hello

POV Allison Summer/Black
De glinstering van de avondzon op het water gaf een roze, toch glitterende glans op het water. Ik kon mijn ogen erniet vanaf houden en bleef mijn blik erop gericht houden. Vanavond zou ik naar Miami vertrekken, ik wile Jared en Paul eigenlijk nog gedag zeggen maar Jacob was waarschijnlijk bij hen. Hoe kan het ook anders? Ze zijn bijna broers.Maar ik heb echt geen zin om Jacob nu te zien, ik ben niet boos op hem maar het deed wel pijn dat hij zomaar wegliep, ik vertel hem de waarheid en hij loopt gewoon weg! Hij zei zelf dat ik als een zusje voor hem voelde en ik liep toen toch ook niet weg? Stomme hypocriet! Maar de boze gedachtes verdwenen snel weer, ik kon niet boos zijn op Jacob, hij is mijn broer, ookal wil hij mij misschien niet als zusje, niet meer in ieder geval. Opeens hoorde ik achter me een paar takjes kraken en ik keek snel om, het konden geen vampiers zijn, maar toch. Ik zag een wolf tussen de bosjes staan, ongeinteresseerd draaide ik me weer om naar het water. Als het Jared of Paul was geweest had ik nog even afscheid kunnen nemen, maar deze wolf had ik nog nooit gezien. Ik plukte een beetje aan de grassprietjes naast me maar mijn blik bleef gefocust op de mooie spiegeling in het water. 'Hoi,' hoorde ik opeens naast me, de wolf was dus veranderd. Ik wist dat het Jacob's stem was en de drang om iets terug te zeggen was groot maar ik weerstond hem en bleef voor me uitstaren, ik wilde in alle rust afscheid kunnen nemen van de omgeving voor ik morgen zou vertrekken. Toch kwam hij langs me zitten en aangezien ik niks zei deed hij dt ook maar niet. Uiteindelijk won mijn drang om iets tegen hem te zeggen toch; 'Waarom?' Was het enige wat ik kon zeggen, ik had niet doorgehad dat mijn keel helemaal dicht was geslagen door het verdriet dat hij me zo had behandelt. 'Het spijt me, echt,' zei Jacob die blijkbaar doorhad wat ik bedoelde 'sinds Rachel en Rebecca weg zijn... Weet ik gewoon niet meer hoe het is om een zusje te hebben, iemand die om je geeft en je begrijpt, ik had het er echt heel moeilijk mee. En pap is er wel voor me maar toch begrijpt hij me nooit helemaal. En toen kwam jij en je leek alles wat ik zei te begrijpen en je vertrouwde me, en dan blijk je opeens mijn zusje te zijn waar ik nog nooit van heb gehoord maar dat al 5 jaar de beste vriendin van 2 van mijn vrienden is.' Als hij het zo formuleerde snapte ik hem eigenlijk wel. Toen ik hoorde dat ik een vader had was ik helemaal over mijn toeren, het was natuurlijk raar dat ik ooit had gedacht dat ik zomaar uit het niets was ontstaan maar het idee dat ik een vader en een broer had ergens op de wereld was nog veel raarder. Ik ging tegen Jacob aanhangen en hierdoor begreep hij wel dat ik het snapte. Hij legde zijn arm om me heen en legde zijn hoofd op dat van mij. Als mensen ons nu zouden zien zouden ze vast denken dat we verliefd zijn, maar wij weten wel beter. 'Alli?' vroeg Jacob na een paar stille minuten. 'Ja?' antwoordde ik zachtjes 'Wil je alsjeblieft hier blijven? En bij mij en mijn vader komen wonen?' vroeg hij twijfelend. Ik dacht er even overna, ik heb hier altijd graag willen blijven, bij mijn broer en vader wonen en het is ook fijn om dichter bij Jared en Paul te wonen, dan kan ik Kim ooit nog eens ontmoeten. 'Ik blijf.' zei ik en ik voelde gewoon dat Jake nu moest glimlachen.