Chapter 13: Grimboudplein 12

"Hoe zit het eigenlijk met mijn spullen?" vroeg ik toen we bijna bij het kantoortje waren. "Die kom ik vanavond brengen." antwoordde hij. Ik zuchtte opgelucht. Maar het moeilijke deel moest nog komen. Ik zou straks een gezochte crimineel zijn. Foto's van mij zouden worden verspreid. Wat als Voldemort die zou zien.. Ik ontwaakte uit mijn gedachten toen Sneep het wachtwoord fluisterde; "Snotspekkie." Ik grinnikte, typisch een wachtwoord voor Perkamentus. "Vanaf nu sta je er alleen voor." zei hij en hij draaide zich om. Mijn lach verging snel toen ik twee grote mannen in zijn kantoor zag staan. Ik slikte, hoe kon ik daar in hemelsnaam wegraken. Ook stond er nog een man die ik herkende als Cornelis Droebel, de minister van toverkunst. Waarschijnlijk was hij hier, omdat hij Perkamentus niet vertrouwde. Perkamentus seinde me toen en ik liep snel naar hem toe. "Je weet waarom je hier bent toch?" vroeg Droebel kort. Ik knikte. "Wolkenveldt, Donders. Jullie weten wat jullie moeten doen." seinde hij. Ik keek naar Perkamentus en zag dat hij trilde met zijn vingers. Dat was vast het teken. "Ik dacht het niet. Zo makkelijk ben ik niet." zei ik. De wereld om me heen draaide en binnen enkele seconden stond ik voor de deur van Grimboudplein 12. Ik twijfelde even over wat ik moest doen. Ik besloot om op de deur te kloppen. Meteen vloog deze open en werd ik naar binnen getrokken. Ik keek naar de man die voor me stond. Sirius Zwarts. Meteen trok ik m'n toverstok. Hij had Harry's ouders verraden. Hij had Voldemort geholpen. Hij deed juist het tegenovergestelde van mij. Z'n armen hingen naast z'n lichaam. Hij begon te praten; "Rustig Manitha.." Ik schrok toen ik mijn naam hoorde. "Ik weet dat Perkamentus je heeft gestuurd. Je kan me vertrouwen oké?" Of het kwam door de rustige manier waarop hij sprak of gewoon zijn zelfverzekerdheid weet ik niet, maar ik vertrouwde hem meteen. Alsof hij een oude bekende was. Ik knikte en liet mijn toverstok zakken. Ik schrok toen Gabby opeens voor m'n neus stond. "Perkamentus heeft me gestuurd mevrouw. Om te kijken of u veilig was aangekomen. Minister Droebel was niet zo blij toen u verdween." ze giechelde even. "Maar hij gelooft dat Perkamentus er niks aan kan doen." Ik knikte. "Oké Gabbs, dank je." Toen verdween ze weer.
"Je huiself?" vroeg Sirius. "Huiself, opvoeder, beste vriendin." antwoordde ik. Gabby was veel belangrijker dan een huiself. Hij lachte. "Wat weet je eigenlijk allemaal over mij?" vroeg ik nieuwsgierig, maar ook een beetje achterdochtig. "Helemaal niks. Alleen dat je hier een tijdje zal zitten waarschijnlijk." antwoordde hij. "Mooi zo." zei ik glimlachend. Hoe minder mensen van mijn geheim wisten hoe beter. "Ik zal je even naar je kamer brengen." En hij liep voor me uit. Het was overduidelijk het huis geweest van 'slechte' mensen. Hij liep naar achteren in het huis en opende daar een deur. "Het is niet zo netjes en mooi, maar ik hoop dat je het leuk vindt." zei hij. Ik keek de kamer rond. Het was een mooie ruimte. Daar kon ik wel wat mee. "Het is precies goed." antwoordde ik. Hij glimlachte.
"Ik vind het trouwens wel goed wat je gedaan hebt met die jongen van Lucius." grinnikte Sirius. "Draco is best aardig hoor.." fluisterde ik terug. Natuurlijk moesten mijn wangen weer rood worden. Hij fronste maar liet het toen rusten. Toen we in de woonkamer zaten vertelde hij mij zijn hele verhaal. Dat hij de peetvader was van Harry, dat hij zich in een hond kon veranderen en zo was ontsnapt uit Azkaban, dat hij Harry's ouders niet had verraden en dat hij zich sinds zijn ontsnapping hier schuil hield. Ik had medelijden met hem. Het moest vast eenzaam zijn.
"Vanavond is het hier vergadering trouwens. Over wat zullen we je nog wel uitleggen." zei Sirius. "Oh. Maar Sneep komt vanavond nog wel even m'n spullen brengen." antwoordde ik. Hij zuchtte, hij mocht Sneep zo te zien niet echt. "Helaas zal hij ook aanwezig zijn bij de vergadering."
"Sneep is best aardig hoor!" zei ik een beetje boos. Hij begon toen maar over iets anders.