#33

Justin
Ik zuchtte diep, legde de pen neer en las de tekst nog een keer over. Daarna kraste ik alles weer door, maakte van het blaadje een propje en pakte een nieuw blaadje. Ik kon maar niks zinnigs verzinnen. Alles klonk zo stom. Ik had besloten om naar Lucy toe te gaan als we in Nederland waren. En dat was morgen. Nu moest ik alleen nog een beetje een brief schrijven aan haar die zo overtuigend was dat ze me ook echt nog een kans wilde geven. Ik hoopte het zo. Ik had echt de laatste twee maanden supervaak aan haar gedacht. Eigenlijk elke dag. Ik moest haar gewoon terug hebben. Ik pakte m’n pen weer en schreef wat woorden op het nieuwe blaadje. Dit leek er beter op.

Lucy
Zaterdag kwam Michiel dan eindelijk om drie uur aanzetten. Ik had eigenlijk met hem afgesproken dat hij om half twee zou komen maar hij was dus anderhalf uur te laat. Ik was het ook wel gewend van hem. Hij kwam vaker te laat en hing dan een of ander smoesje op dat hij nog wat belangrijke zaken moest afhandelen. Ik wist niet wat ik er van moest denken en ik baalde stiekem ook wel dat hij onze relatie niet zo serieus nam. ‘Hee, daar ben je eindelijk.’ Zei ik terwijl ik de deur voor hem openhield. ‘Ja, ik moest nog een paar dingetjes doen.’ Zei Michiel toen terwijl hij een kus op m’n mond drukte. Ik wist dat hij dat ging zeggen. ‘Wil je wat drinken?’ vroeg ik. ‘Nee, hoeft niet. Ik heb net al wat op.’ Antwoordde Michiel. Ja, dat kon ik ruiken. De geur van bier dreef zijn mond uit. Ik haalde m’n schouders op en liep toen de trap op. Toen ik m’n kamer binnenliep begon Michiel me gelijk te zoenen. Ik zoende terug en keek hem toen aan. ‘Je bent echt zo’n mooi meisje.’ Zei Michiel toen. Ik glimlachte verlegen en zoende hem weer. Na een tijdje gezoend te hebben ging opeens de deurbel. Ik haalde me los uit Michiel’s omhelzing en stond op. ‘Ik kom zo weer terug.’ Michiel knikte en ging op bed liggen. ‘Ik wacht hier wel.’ Zei hij. Ik liep de trap af en opende de voordeur. Ik wilde hai zeggen, maar toen ik zag wie het was klapte ik geschrokken m’n mond weer dicht. ‘Wat doe jij hier nou?’ siste ik zachtjes. ‘Ik wil zeggen dat het me spijt van alles en…’ ‘Ga weg.’ onderbrak ik hem nors en ik wilde de deur weer dicht doen maar hij hield me tegen. ‘Lucy wacht. Wil je alsjeblieft even luisteren.’ Justin keek me met zijn onschuldige ogen aan en wachtte op mijn antwoord. ‘Heel snel dan.’ Zei ik. ‘Luister Lucy, het spijt me echt heel erg van toen. Het was eerst inderdaad bedoeld als flauwe grap maar ik werd echt verliefd op je en ik wilde het plan echt niet meer door laten gaan. Ik durfde het alleen niet te zeggen tegen Chaz en Ryan omdat ik bang was dat ze me uit zouden lachen.’ Ik schudde even m’n hoofd. Dat ik hier nog naar luisterde. Ik was echt gek dat ik dat deed. ‘Lucy, ik vind je echt een geweldig meisje en ik heb lang nagedacht over ons en ik weet gewoon zeker dat ik verliefd op je ben. Ik heb de afgelopen weken aan niks anders gedacht dan jou, en ik weet dat het een slap excuus is, want wat ik van plan was kan ik niet meer goedmaken maar ik hoop dat je me nog een kans wilt geven.’ Justin haalde z’n schouders op en keek me afwachtend aan. ‘Nou, daar ben je dan wel erg laat me hè.’ Ik was nog steeds boos op hem. ‘Als je die zaterdag naar mij toe was gegaan had ik je het misschien nog kunnen vergeven Justin, maar nu is het te laat, sorry.’ Ik wilde de deur weer dichtgooien maar weer hield Justin me tegen. ‘Ik wilde ook naar je toe gaan, Lucy. Maar ik was bang dat je me af zou wijzen. Ik weet dat ik stom ben geweest. Ik geef het zelf toe, maar alsjeblieft zou je het nog een keer willen proberen?’ Justin keek me smekend aan en ik had het idee dat hij elk moment kon gaan huilen. ‘Schatje, wie is dat? Wat duurt dat lang.’ Zei Michiel opeens van boven. Ik hoorde hoe hij mijn kamer uitliep en steeds dichterbij kwam. Ik schrok me dood. Shit, Michiel mocht Justin niet zien. Die zou er niks van begrijpen en om uitleg gaan vragen. ‘Sorry Justin, maar ik heb al een vriend. Het gaat nooit wat tussen ons worden, ik kan je niet meer vertrouwen. Het spijt me.’ Toen ik dat zei leek het alsof Justin een klap in zijn gezicht kreeg. Hij knikte en beet op zijn lip. Ik wilde de deur sluiten maar Justin zette zijn voet ertussen. Ik hoorde hoe Michiel de trap afliep en het zweet brak me uit. ‘Hier, voor als je je bedenkt.’ Zei Justin toen en hij duwde een envelop in m’n hand. Ik knikte, sloot snel de deur en gooide de envelop snel onder de kast die naast de deur stond. ‘Wat had die nou weer te zeuren?’ vroeg Michiel toen terwijl hij op mij afliep. Ik haalde m’n schouders op. ‘Of ik een abonnement wilde op een of andere krant ofzo.’ Michiel schudde zijn hoofd en knuffelde me toen. ‘Wat een schooiers.’ Ik knikte en wierp nog snel even een blik naar het raam. Ik kon Justin nog net onderscheiden en zag dat hij met hangende schouders het tuinpad verliet. Ik zuchtte diep en een schuldig gevoel knaagde aan me. Michiel drukte een kus op m’n wang. ‘Zullen we maar weer naar boven gaan?’ glimlachte hij. Ik knikte en glimlachte flauwtjes terug.