~ OO2.

Alicia

Nadat ik papa had geholpen met de koffers, besloot ik om maar alvast naar boven te gaan. Het was al behoorlijk laat en ik was eerlijk gezegd wel moe van de reis. In de auto heb ik niet echt kunnen slapen. De meeste mensen vinden het zalig om te slapen tijdens een reis, maar ik dus niet. Ik loop direct de trap op, naar mijn kamer, en haal mijn pyjama uit mijn koffer en doe hem aan. ‘Alicia?’ papa stond aan de deuropening. ‘Je hebt helemaal geen deken, dus hoe dacht je nou te gaan slapen?’ nu realiseerde ik het me pas dat mijn bed helemaal nog niet opgemaakt was, wat nogal logisch was, want we waren er net. ‘Hier.’ Papa geeft me mijn donsdeken aan, en helpt me met mijn bed op te maken. ‘Wat ben ik toch zonder jou, papa?’ ik lach. Papa schudt lachend zijn hoofd en geeft me nog snel een kus op mijn voorhoofd. ‘Slaapwel pap.’ ‘Slaapwel.’ Na dit gezegd te hebben, verlaat papa mijn kamer.

s’Nachts

Ik schiet wakker door het harde lawaai dat uit papa’s kamer komt. Het leek wel alsof hij iets in elkaar aan het timmeren was. Nieuwsgierig en zo stil mogelijk loop ik naar de kamer naast me. De deur stond op een kier, dus ik kon gemakkelijk naar binnen kijken. ‘Wat doe je pap?’ Geschrokken staat hij op. ‘Niets’ zegt hij snel. ‘Ga maar weer slapen, liefje.’ Wat houdt hij voor me achter? Is er iets dat ik niet mag weten? ‘Is er iets dat ik niet mag weten, pap?’ Hij zucht diep, niet wetend wat hij moet zeggen. ‘Wat hou je voor me achter pap? Je praat nooit over mama, je antwoord niet eens als ik je een vraag stel over haar. En dit wil je me ook al niet zeggen? Wat is er aan de hand, pap?’ papa had hier moeite mee, heel veel moeite. Je kon zien dat hij eraan leed. ‘Alicia, het ligt nogal ingewikkeld..’ de tranen waren duidelijk te zien in zijn ogen. ‘Ik kan het je gewoon niet vertellen..In ieder geval niet nu.’ Papa lijd er heel erg onder dat mama er niet meer is en het ligt niet aan mij om het erger te maken. Hij heeft iemand nodig die hem steunt en dat zal ik doen. Ik loop naar hem toe en neem hem stevig vast. Je kon hem duidelijk horen snikken. ‘Sorry dat ik over mam begon.’ Excuseer ik me. ‘Het is niet jou schuld dat ze weg is.’ Zegt hij terwijl hij zijn tranen afveegt. Ik zag dat het ondertussen al heel erg laat was en het beter was om dit te laten rusten. ‘Slaapwel pap.’ Papa knikt en ik loop de deur uit, naar mijn kamer. Gelukkig was het morgen weekend, want veel slapen kan ik nu niet meer.

s’Morgens

Door het getik op mijn raam word ik wakker. Half slaperig slenter ik naar het raam om te zien waar dat getik vandaan komt. Mijn gordijnen waren donker, dus je kon niet naar buiten kijken, dus deed ik ze open. Geschrokken kijk ik naar de kraai die op de vensterbank zit. Ik probeer hem weg te jagen door op het raam te tikken, maar het lijkt niet echt veel te helpen. Wat me wel opviel was dat deze kraai best wel groot was, groter dan een normale kraai. ‘Alicia? Het ontbijt is klaar. Kom je?’ papa stond aan de deuropening. ‘Ja pap, ik kom zo.’ Ik draai me terug om naar het raam, maar de kraai was verdwenen. Zonder er nog veel over na te denken loop ik de trap af. De heerlijke geur van pannenkoeken drong mijn neus binnen. ‘Dat ruikt heerlijk, pap.’ Er verscheen onmiddellijk een glimlach op zijn gezicht. De tafel was al gedekt en mijn bord met pannenkoek stond al voor me klaar. Niet alleen de tafel was gedekt. De koffers waren al uitgepakt en alles lag netjes op zijn plaats. Het leek alsof papa vandaag écht straalde. Hij liep de hele morgen al rond met een grote glimlach op zijn gezicht. ‘Zo heb ik je veel liever, papa.’ Hij schud lachend zijn hoofd. ‘Waarom zo blij?’ ik neem een hap van mijn pannenkoek met nutella. Papa gaat zitten en begint te eten. ‘Wel, omdat ik heb besloten om niet meer aan je moeder te denken. Ik doe mezelf er toch alleen maar pijn mee.’ Ik knik goed keurend. ‘En ik heb besloten meer tijd met mijn dochter door te brengen. Want ik zou niet willen dat onze band kapot gaat door mijn problemen.’ Net voordat ik iets wou zeggen, ging papa zijn gsm af. Hij doet teken dat hij even moet opnemen omdat het nogal dringend is. ‘Ja dat ben ik…Ja, natuurlijk…Ben er over een kwartiertje.’ Zo snel als hij kan, loopt hij de trap op. Na 5 minuten was hij al weer beneden. ‘Ben over een uurtje thuis.’ Hij liep al de deur uit voordat ik mijn mond open had om iets te zeggen. Met turende banden hoor ik papa de oprit afrijden.