Hoofdstuk 42.

"sorry, ik moest even naar buiten" zei ik toen ik weer binnen kwam. "dat maakt niks uit, ik heb alles verder met je moeder geregeld" zei dokter Berkels. Mijn moeder stond op. "nou, tot de volgende keer" zei mijn moeder en ze gaf dokter Berkels een hand. Ik deed het zelfde en we liepen terug naar de auto. Toen we in de auto zaten zeiden we weer niks tegen elkaar. "mama, denk jij dat ik dood ga?" vroeg ik en ik keek haar aan. "zoals ik al zei, we gaan er samen voor werken, maar moet ik je thuis afzetten? ik moet nog even door naar iemand" ik werd boos. "jij zegt dat we er samen voor gaan werken maar zelf ben je telkens weg, en dan blijf je zeggen we gaan er samen voor werken, maar jij kan helemaal niks doen! Ik moet er aan werken! jij niet, jij kan op je gemak kijken wat ze allemaal met mij doen!" riep ik en ik gooide de autodeur open. Ik rende weg, weg van alles, weg van mijn moeder, weg, gewoon nergens heen. Ik hoorde mijn moeder mijn naam nog roepen maar ik reageerde niet. Ik rende tot ik wist waar mijn benen me heen brachten, de zee. Ik deed mijn schoenen uit en liep richting het water. Ik liep langs de waterlijn. Na een paar minuten te hebben gelopen ging ik en het zand zitten. Ik pakte mijn blackberry uit mijn broekzak en klikte internet aan. Ik ging bij google op zoek. Wat ik las vond ik verschrikkelijk, ik zal mijn mooie bruine haar kwijt raken en kaal zijn, mijn reuk en smaak zal minder worden en misschien zelfs helemaal weggaan. Ik zal dit niet aan kunnen, ik wist het, ik ga dit niet redden, het word te moeilijk. Ik moest iemand vinden die het zelfde doormaakt, ik moet iemand hebben om voor te vechten, zolang ik die mensen niet had wist ik dat ik het niet zal gaan redden. Ik had heel mijn leven altijd al een doel gehad, ik kon niks zonder doel, en nu begon ik aan iets en wat had ik? Niks, iedereen zal wel zeggen dat mijn doel beter worden is, maar wat als ik beter ben, ik heb dan niks. Ik keek naar de zon die langzaam onder ging. Ik dacht aan Laura, ik zal naar haar toe gaan. Ik stuur haar wel een sms.
ontvanger: Laura.
Hee <33 ik kom vandaag niet morgen ochtend ben ik om half 12 bij jou oke? xx

Afzender: Laura
Hee <33 oke, maakt mij niks uit. <33 xx
Ik bleef nog een tijdje zitten. Het begon koud en donker te worden, maar ik wilde nog niet naar huis. Ik kreeg een sms.
Afzender: Mam
liever kom je naar huis? we moeten even praten. xx mama
ik verwijderde het sms'je en stond op. Ik liep richting het centrum. Ik liep naar de supermarkt. Ik liep langs het tijdschriftenrek en zag een foto van Justin, met aan de ene kant Selena en aan de andere kant een foto van mij. 'Wie kiest hij?' stond er onder. Ik liep door naar het snoeprek en pakte een reep chocolade. Ik liep naar de kassa en rekende af. Terwijl ik de reep opat liep ik naar huis. Toen ik thuis aan kwam stond mijn moeder al buiten op me te wachten. Ik liep zonder iets te zeggen langs haar en liep naar mijn kamer waar ik de deur op slot deed. "lieverd doe de deur even open, we moeten praten" hoorde ik mijn moeder zeggen. "dat kan ook zo" zei ik en ik ging op mijn bed zitten. "luister, ik snap dat je je eenzaam voelt maar dat moet je niet op ons afreageren" zei mijn moeder. "ik doe wat? Je moet niet alles in andermans schoenen schuiven ma, het ligt ook wel eens aan jou!" riep ik en ik liep naar de witte piano waar ik sinds ik 5 was al op speelde. Ik opende de klep en ging op het bankje zitten. Ik speelde mijn favoriete liedje. " I'm a big big girl
In a big big world
It's not a big big thing if u leave me
But I do do feel
That I do do will
Miss u much
Miss u much

I can see the first leafs falling
It's all yellow and nice
It's so very cold outside
Like the way I'm feeling inside

I'm a big big girl
In a big big world
It's not a big big thing if u leave me
But I do do feel
That I do do will
Miss u much
Miss u much

Outside it's no raining
And tears are falling from my eyes
Why did it have to happen
Why did it all have to end

I'm a big big girl
In a big big world
It's not a big big thing if u leave me
But I do do feel
That I do do will
Miss u much
Miss u much

I have your arms around me
Warm like fire
But when I open my eyes......
Your gone

I'm a big big girl
In a big big world
It's not a big big thing if u leave me
But I do do feel
That I do do will
Miss u much
Miss u much

I'm a big big girl
In a big big world
It's not a big big thing
If u leave me
But I do
Feel I will
Miss u much
miss u much" zong ik. Ik voelde tranen over mijn wangen glijden. Mijn leven was altijd geweldig geweest en nu...nu is het niks meer.
Ik liep naar mijn computer en klikte hem aan. Toen hij op gestart was ging ik op twitter. Ik zag dat Christian had getweet dat ik terug moest komen omdat Selena Justin de hele tijd belde. Chaz had getweet dat hij zijn beste vriendin @XXDenise miste.
ik besloot om op alle twee voor een keer te reageren.
XXDenise: @Chazsom3rs ik mis jou ook hoor, maar het is beter zo.
XXDenise: @LittleCBeadles ik kan niet terug komen, het is anders dan jij denkt.
verder bekeek ik nog wat tweets van andere mensen en ik sloot al snel mijn laptop af. Ik keek naar mijn koffer die nog op mijn kamer stond. Mijn oog viel op een tekst die erop geschreven stond.
Lieve Denise, when you smile, i smile. You're world is my world. If you need me I'll come running From a thousand miles away. X Justin.
Toen ik die tekst las kreeg ik tranen in mijn ogen. If you need me i'll come running from a thousand miles away bleef in mijn hoofd hangen. Ergens kwam het in me op om lang bij Laura te blijven, Justin wist niet waar Laura woonde, daar was ik zeker save. Ik opende mijn koffer en deed er kleding, schoenen, make-up, borstel, stijltang en nog meer in. Vanaf morgen zal ik voor een lange tijd bij Laura blijven. Ik wist dat Laura's moeder het niet erg zou vinden, ze was als een tweede moeder voor me. De tekst die Justin op mijn koffer had geschreven bleef in mijn hoofd spoken. Ik ging op mijn bed liggen en viel in slaap.