Invitation

Zoals ik al had verwacht was ik veel te laat. Hijgend kwam ik het engels lokaal binnen gestormd. Mr Davers zat midden in een uitleg en hij, inclusief de hele klas, keek me verbaast aan.
“Sorry, Meneer Davers, ik…” wat was een goed excuus “ik was de tijd vergeten.” Dat was dus geen goed excuus maar ik wist zo snel niets anders.
“Never mind, take a seat”, zij Mr Davers. “Don’t let it happen again or it will mean detention. Kon hij het niet gewoon in het Nederlands zeggen?
“Volgende keer wordt het nablijven”, herhaalde hij toen ik verder wilde lopen. De vraag moet op mijn gezicht te lezen zijn geweest.
“Now lets resume the lesson…” Ging Mr Davers verder, terwijl ik naast Lisa ging zitten. Engels was makkelijk dus ik hoefde niet echt op te letten en mr Davers liet iedereen meestal gewoon zijn gang gaan. Lisa was een erg verlegen meisje, voor zo ver ik wist. In de pauzes praatte ik nooit echt met haar, maar ze was de enige van onze groep met wie ik Engels had. Behalve Arno dan, maar hem heb ik nooit gemogen. Zo’n type van “kijk eens hoe grappig ik wel niet ben.” Hij is z’n eigen middelpunt van de aarde. Net een klein kind.
“Heb je zin om Zaterdag mee uit te gaan?”
“Hm…?” Ik had niet op zitten letten.
“Of je Zaterdag mee uit gaat.” Herhaalde Lisa.
“Nee, denk het niet.” Antwoordde ik, zonder verdere uitleg te geven. Het leek me niet slim haar te in te lichten over mijn vampier zijn en het fijt dat ik me hier al nauwelijks kon beheersen. Laat staan als iedereen tegen elkaar aan staat te dansen. Daar ben ik echt nog niet klaar voor.
Engels en geschiedenis, het daarop volgende uur gingen snel voorbij. In de pauze komt Stacy naast me zitten.
“Hoi Luna, hoe is het met je?”
“Goed hoor, is er dan iest?” Ik keek haar bezorgd aan.
“Nee, ik denk het niet, maar je doet de laatste tijd wel een beetje vreemd.” Zij ze, met iets van achterdocht in haar stem.
“O, er is niets hoor, alles gaat helemaal goed met me.” Ik glimlachte naar haar, ze lachte niet terug. Dit kwam niet goed uit mijn beste vriendin die wantrouwig werd. Hoe kon ik dat oplossen? Ontwijken gaat niet, ze is mijn beste vriendin. Bovendien zal zo iets haar alleen maar achterdochtiger maken. Ik moet dus nog beter opletten dat ik mijn rol blijf spelen. De rol van het schoolmeisje dat ik nog geen maand geleden echt was.
“Ga je dit weekend ergens heen?”
“Nee” Antwoordde ik. “Was je iets van plan?”
“Lisa vertelde me namelijk dat je Zaterdag niet kon. Ik vroeg me gewoon af waarom” Natuurlijk. Lisa vroeg niet door, maar ze zou het zeker aan iedereen vertellen die wel mee ging.
“Gewoon, ik heb niet zo’n zin”, loog ik.
“Dat is dus wat ik bedoel.” Ze keek me boos aan. Wat had ik nou gedaan? “Normaal ben jij altijd de eerste die mee wil. Vaak ben je zelfs de gene die met het idee komt.” Daar had ze wel een punt. Nu kon ik moeilijk nee zeggen. Ik had mezelf net voorgenomen beter mezelf, of mijn oude zelf, te zijn.
“Oke dan, ik ga mee.” Antwoordde ik niet al te enthousiast.
“Dat dacht ik al” Zei Stacy, nu wel met een lach. “Dan komen we je rond elf uur op halen”
De bel ging en Stacy was naar haar vorige klas vertrokken voor ik het door had. Heel fijn. Hoe moet ik dit nu weer doen.