Late

BENG!!!
Zucht, dat was de wekker. In ieder geval was het nu wel stil. Ik rolde weer om in mijn bed en deed mijn ogen weer dicht.
“Luna, ben je nog niet wakker? Heb je al gezien hoe laat het is?”
“Mam, wat bedoel je laat, de wekker is net af gegaan. Ik heb nog tijd zat.” Slaapdronken opende ik mijn ogen. Marie stond zoals ik verwacht met een sacherijnige en geïrriteerde blik in de deuropening. Naast haar op de grond lag mijn digitale wekker. Die stond nog steeds op zeven uur s’ochtends. Shit, ik moet het ding vermoord hebben toen hij af ging. Zou het kunnen dat ik toch sterker werd? Mijn zicht lijkt sowieso al enorm verbeterd, vooral in het donker. Voor mijn verandering kon ik in dit schemer donker echt nog geen klok kijken. Of misschien heb ik gewoon te veel worteltjes gegeten…
“Het is acht uur” informeerde Marie me, om me uit mijn gedachten te trekken.
“Wat? Zo laat!” Dat kon niet. Ik sprong uit bed en was meteen wakker. Zo kom ik nooit meer op tijd op school, dacht ik bij mezelf. Half negen begint school en het is nog een heel stuk fietsen. Marie leek nu ook overtuigd dat ik wakker was en verliet mijn kamer.
Ik kleedde me als een gek aan en pakte mijn boeken in. Daarna rende ik de trap af. Op weg naar de voordeur riep Marie me nog terug.
“Je hebt niet ontbeten!”
“Daar heb ik nu echt geen tijd voor mam, ik koop wel wat op school”
Ze leek nog niet uitgepraat, maar ik was de deur al uit. Zat er in ieder geval nog één voordeel aan dit haasten: Ik kon het ontbijt ontwijken.


_______________________________________________________

Beetje saai hoofdstuk I know, maar ik schrijf snel verder. Promis.