De dag begint... Voor Chad. Dylan. Cooper...

Het was een mooie ochtend. Bijna net zo mooi als hijzelf. Maar bij lange na niet. Natuurlijk.
Hij stond op, stapte in zijn zijden pantoffels gevoerd met kasjmier en was op weg naar de spiegel. Op weg, dat wil zeggen, zijn kamer was allejezus enorm groot, dus het duurde zo'n 5 minuten eer hij de spiegel daadwerkelijk bereikte. Hij streek een hand door zijn haar, keek in de spiegel en keurde goed wat hij zag.
"Chaddie, je ziet er fantastisch uit, zoals altijd!" Hij keek weer in de spiegel, keek in de spiegel en keek in de spiegel.

Op weg naar de badkamer door de met spiegels behangen gang, kwam hij niemand minder tegen dan... Zichzelf. Net op het moment dat hij zichzelf wilde begroeten... "Oh, ja! Spiegelgang. Natuurlijk Chaddie, je trapt er weer in!" sprak hij zichzelf toe.
Chad praatte graag tegen zichzelf. Zijn eigen stemgeluid gaf hem zelfvertrouwen. Hij stapte de met marmer en goud versierde badkamer in.

BAM! Drie uur later. Chad stapte de badkamer uit, gevolgd door een enorme stoomwolk. Hij liep de trap af in zijn hoogwaardig wollen kamerjas, toen op dat moment een twintig koppen tellend team van stylisten hem aanviel. Zo ging het elke dag. "Heerlijk!" dacht Chad bij zichzelf.
Eenmaal tot in de puntjes verzorgd en in de kleren gestoken, vervolgde hij zijn weg naar de reusachtige oprit, waar zijn pikzwarte, superglimmende sportwagen op hem stond te wachten. Echter eer hij kon vertrekken, moest er eerst een team van monteurs de accu plaatsten. Hij kon zich namelijk niet veroorloven weer een zelfde nederlaag te ervaren. "Als ik maar wist wie die Nico en Grady waren..." zei hij machteloos. Hij plukte zijn autosleutels uit het fruitmandje bij de deur en stapte in zijn bolide, sloot de deur en propte zelfgenoegzaam de sleutles in het contact.
"Oké, op weg naar Condor Studios!" Hij draaide de sleutels in het contact om, maar er gebeurde geen fluit. "Oh, nee... Niet weer!"
Hij stapte uit zijn slee, deed bruusk, doch bedachtzaam het portier dicht (hij wilde geen krassen) en liep naar de motorkap.
Chad boog zich over het hele technische auto-onderdelen gebeuren, vond een fruitmand op de plaats van zijn accu en las het bijschrift.

Beste Chad. Hier heb je je eigen accu weer terug.
Dat was niet zo aardig van ons.
Helaas zijn we een tikkeltje vergeten de accu op te laden.
Sorry!
-x-
Nico en Grady

"WIE ZIJN TOCH DIE NICO EN GRADY!" schreeuwde hij wanhopig en vervolgde zijn weg naar de bushalte.