Cake

Ik word langzaam wakker. Doe mijn ogen open maar het blijft hetzlefde. Ik voel om me heen. Ik lig in een bed en aan de ruimte te voelen is het niet erg

groot. Ik zet mijn voeten op het warme tapijt en probeer mijn weg te vinden naar een muur, struikel bijna over een klein voorwerp op de vloer en val

uiteindelijk tegen de muur aan. Na een beetje rondvoelen had ik door dat ik gelijk had; kleine kamer. Er was alleen een kast en een bed. De deur

eenmaalgevonden, probeerde ik hem open te maken. Hij ging zwaar maar het was te doen. Ik probeerde ver om me heen te voelen, niet wetende waar ik was. Ik

liep stapje voor stapje langs de muur, voelen met handen en voeten. Plots voelde ik geen muur en geen vloer meer en voelde ik dat mijn lichaam pijnlijke

klappen opving. Maar opeens lag ik plat op de grond. Ik hoorde niks, ik hoorde zelfs niet dat ik viel, dat ik schreeuwde. Pijn voelde ik mijn hart overnemen,

wat nou als ik nooit meer kan zien en nooit meer kan horen? Ik voelde de grond een beetje trillen en voelde dat iemand me aanraakte. Ik begon van mij af te

slaan, ik wilde dit niet! Maar toen voelde ik dat iemand me knuffelde, liefkozend en geruststellend werd er door mijn haar geaaid. Ik voelde mijzelf rustig

worden van binnen en het was blijkbaar duidelijk te zien. Ik werd omhoog getild zodat ik kon lopen er werd begeleid naar een bank. Dat voelde ik toen ik neer

kwam, warm en zacht. Er was een heerlijke geur in de kamer. Plots voelde ik mijn buik trillen en had een hongerig gevoel, vast van het eten wat ik rook. De

geur werd sterker en er werd iets op mijn schoot gezet. Een schotelte? Het maakt ook niet uit; het rook heerlijk. Ik voelde met mijn handen wat het was.

Cake? Langzaam nam ik een hapje, het was heerlijk. Ik keek in de richting van mijn schoteltje en voelde dat er nog een stukje op werd gelegt.