Hoofdstuk 40.

Mijn ouder was beneden eten aan het maken en mijn vader had zich terug getrokken in zijn kantoor. Ik zat op mijn kamer met Chicko gewoon niks te doen. Roos was ergens, bij een vriendin logeren omdat mijn ouders even alleen met mij wilde zijn. Ik niet met hun. Ik verlangde nu naar Justin of Christian en zelf naar Ryan en Chaz. "lieverd kom je eten?" riep mijn moeder. Ik stond op en liep naar de keuken en ging aan tafel zitten. We aten macaroni. "we hebben morgen een afspraak bij dokter Berkels, die gaat vertellen wat de planning is voor je chemotherapie en al het andere wat er bij komt kijken" zei mijn moeder. "kan ik niet gewoon dood?" vroeg ik. De vork van mijn vader bleef in de lucht stil hangen. "ik bedoel het niet zo, het klinkt allemaal zo moeilijk" maaktte ik er snel van toen ik hun gezichten zag. "het komt allemaal wel goed" zei mijn vader. "ik heb genoeg, ik ga weer naar boven" zei ik en ik liep weg. Ik opende de deuren van mijn balkon en ik ging op de stoel zitten. Iedereen dacht gelijk dat ik ging vechten, maar waarvoor zal ik moeten vechten? Ik had niemand meer, Justin, Christian, Chaz, Ryan en ga nog maar door. De enige met wie ik nog contact had was Laura. Voor de rest was iedereen weg. Ik voelde me alleen, ik stond op en liep naar de kast waar ik een fotoboek pakte. Ik bekeek de foto's een voor een. Ik was zo gelukkig. En nu? Nu ben ik niks. Ik stond op en zocht mijn telefoon. Ik stuurde Laura een sms'je.
Ontvanger: Laura.
Hee, kan ik morgen bij jou komen logeren? Mijn ouders zeiken alleen maar over chemo en alles. Xxloveya

Afzender: Laura.
Tuurlijk, ik ben er altijd voor je, ik laat je niet vallen. Loveya
Ik begon weer te huilen Laura was geweldig. Ik kreeg een sms'je van Chaz, ik nam de moeite niet om het te bekijken en verwijderde het meteen. Ik liet me op mijn bed vallen en huilde mezelf in slaap.