Hoofdstuk 39.
Ik ben dan jarig&&&justin is dan jarig!!
Dat ben ik eindelijk 16 en Justin is er dan 17!
Ik vind dat ik mijn verjaardag samen met Justin vier en jullie zijn allemaal uitgenodigd!
We maken er een groot feest van! En natuurlijk zijn Ryan, Chaz en Christian er ook!
Christian p.o.v
Ik probeerde haar telkens te bellen. Ik zag wat ze op twitter had gestuurd en ik wist nu zeker dat het niet goed me haar ging, ze had iemand nodig, ze had mij nodig, ik kreeg haar wel aan het lachen, ze was mijn beste vriendin. Ik zette mijn nummer uit en belde haar opnieuw, de eerste keer nam ze niet op. De tweede keer wel. "Met Denise" zei ze met een gebroken stem. "D! Eindelijk, wat is er?" vroeg ik toen ze eindelijk opnam. "niks Chrisje, laat me maar met rust en ga maar weer verder met je leven" zei ze. "nee, als jij niet met Justin heb en Justin met Selena neemt dan vind ik dat niet leuk want ik haat Selena, maar ben je bij de dokter geweest?" ik praatte aan een stuk door omdat ik niet wilde dat ze ophing. "ja, er..er was niks, maar ik ga doei Chrisje, je bent de beste" "doei D, ik zal je missen" zei ik nog voordat ze ophing.
Chaz p.o.v
ik was al bezig met mijn spullen te pakken, zodra de verjaardag van mijn ma voorbij was zal ik op het eerste vliegtuig naar Nederland stappen. Ik wist alleen niet meer hoe de plaats heette waar Denise woondde. Ik hoopte dat Ryan het wist, anders hadden we een probleempje. Christian had net gebeld en hij had verteld dat hij haar aan de telefoon had gehad. Ze had gezegt dat hij verder moest met zijn leven, maar dat deden we niet.
Denise p.o.v
ik werd wakker van Chicko die mijn hand likte. Ik tilde hem op en ik stopte mijn gezicht in zijn vacht. "jij laat me teminste niet in de steek" zei ik tegen hem. Ik haalde mijn gezicht uit zijn vacht en bekeek mezelf in de spiegel, mijn ogen waren rood, ik had wallen, mijn mascara was uitgelopen en voor mijn doel zag ik er bleek uit. Ik hoorde de voordeur open gaan en voetstappen op de trap. Niet veel later voelde ik de arm van mijn moeder om me heen. "het komt allemaal goed, we gaan er samen voor vechten" zei ze. Ik knikte alleen maar. Ik wist dat ik er alleen voor moest gaan vechten, mijn moeder niet, die had het toch altijd te druk, en hoe kon zij voor mij vechten, ik moest voor mezelf vechten. Niemand kon me helpen, ik stond er alleen voor.
Reageer (1)
Egt vet zielig voor haar ! Ze moet het wel overleven hoor ! Snel verder <33
1 decennium geleden