Chapter 9

Ik was me al een hele dag aan het vervelen.
Alle aankopen van gisteren met Alice waren al netjes opgehangen in mijn kast, ik had een warm bad genomen en mijn haar netjes gedaan.
Toen ik me voor de televisie wou neerploffen, ging de bel.
De bel? Niemand gebruikte onze bel, meestal liep iedereen gewoon naar binnen. Vreemd.
Ik liep naar de deur om te kijken wie er mijn tv-middag ging verstoren.

‘Embry?’ vroeg ik wat geschrokken.
‘Juney.. ik wil eens met ja praten.’
‘Kom binnen.’

We liepen door naar de zetel waar mijn grote pot met ijs al klaarstond. Ik moest enkel nog een dvd selecteren. Hij ging in de zetel zitten en ik plaatste me naast hem, in kleermakerszit.
Hij nam voorzichtig mijn hand vast. Ik trok die niet terug, het was best prettig zo. Maar het voelde nog allemaal heel vreemd aan.

‘Juney, heb je al over alles nagedacht?’
‘Ja, en ik weet nu gewoon dat ik volledig voor jou wil gaan. Ik heb lang kunnen nadenken. Eerst vond ik het beangstigend en dacht ik dat jij altijd meer van mij zou houden door dat inprenten, maar ik wete nu dat ik altijd om jou zou geven. Jij betekend zo veel voor mij. ’
‘Ben je daar zeker van?’ vroeg hij stilletjes.
‘Ja, natuurlijk!’

Hij kwam dichter en kuste me zachtjes op mijn lippen.
Hij rook zo heerlijk naar het bos. Ik nam hem vast in zijn haar en hij kwam dichter en legde zijn hand op mijn heup.
Nu voelde het veel beter. Nadat ik alles heb gezegd waar ik al ene tijdje mee zat.
Wij waren gemaakt voor elkaar. Dat wist ik nu wel zeker.