Hoofdstuk 37.

Denise p.o.v
Ik zat in de taxi, mijn telefoon had ik uitgezet. Ik was blij dat er over een half uur een vliegtuig vertrok naar Nederland. Ik wilde weg daar, toen ik Justin zag staan wilde ik niets liever dan in huilen uitbarsten. Mijn nieuwe iPod en zelf het kettinkje had ik daar gelaten, ik kocht wel een nieuwe iPod. "we zijn er" zei de taxichauffeur. Ik gaf hem geld en wachtte niet eens op het wisselgeld, dat mocht hij houden. Ik liet zo snel mogelijk richting het vliegtuig. Ik was opgelucht toen ik eindelijk op mijn plek zat en we gingen opstijgen. Naast me zat een wat oudere mevrouw. Ik keek naar Amerika dat langzaam verdween. Ik voelde tranen komen en liet ze lopen. De oude vrouw naast me gaf me haar zakdoek. "dank je wel" zei ik en ik glimlachte naar haar. "waarom moet zo een mooi meisje als jij zo huilen?" vroeg ze. Ik vertelde haar alles van de eerste keer dat ik Justin echt had ontmoet tot wat er was gebeurd. "ach meisje toch" zei de oude mevrouw toen ik klaar was met mijn verhaal. "het komt allemaal wel goed" zei ze. Ik had zo lang zitten praten dat we nu al gingen landen. Ik was blij toen ik in een taxi op weg naar huis was. Ik zette mijn telefoon aan. 16 gemiste oproepen, 8 van Justin, 2 van Ryan, 3 van Chaz en 3 van Christian. verder had ik nog 10 sms'jes waar het op neer kwam dat ze er voor mijn waren en dat ik moest terugbellen. Ik voerde ze geen van alle uit, behalve eentje dan, die van Christian dat was:
Afzender: Christian!
Wil je een ding niet vergeten, onze belofte dat je naar de dokter ging?
Ik belde de dokter en hij zei dat ik over 1 uurtje bij hem moest zijn en dat ze dan bloed zouden prikken om te kijken of ze een oorzaak konden vinden van het flauwvallen.
De taxichauffeur stopte voor mijn huis en ik gaf hem weer teveel geld. "laat maar zo is het goed" zei ik en ik liep mijn huis in. Ik liep naar mijn kamer, naar mijn foto's ik pakte de foto van mij en Justin en ik liep naar zolder, daar legde ik de foto neer. Ik liep weer naar buiten en pakte mijn fiets, ik fietste naar de dokter. Toen ik daar aan kwam was ik een paar minuten te vroeg, maar ik kon al wel naar binnen. "nou vertel wat is er allemaal aan de hand?" vroeg hij. ik vertelde hem over het flauwvallen. "oke, we gaan even wat bloed prikken dan weten we over een paar dagen wat het is" zei hij en hij stond op. Ik volgde hem naar een aparte kamer.
Toen ik klaar was met het bloed prikken besloot ik om langs het bos naar huis te fietsen. Vroeger toen ik klein was kwam ik vaak in het bos om bloemen te plukken bij het grote meer. Nu kwam ik er bijna nooit meer, alleen om na te denken. ik stapte af en zette mijn fiets op slot. Ik liep het bos in. Langs de grote oude boom, het padje op, niet met het pad mee naar rechts maar naar links en dan bij de boom met mijn rode lintje naar rechts, dan kwam je bij het grote meer. Ik had mijn rode lintje in de boom gehangen omdat ik dan altijd zal weten hoe ik moest lopen. ik ging zitten aan de rand van het water en sloot mijn ogen. ik zat daar al zeker een uur toen mijn telefoon ging. Ik zag dat het Christian was. Ik nam niet op en zette mijn telefoon uit. Ik sloot mijn ogen weer, het was hier zo geweldig, zo rustig, zo vredig. Ik besloot om naar huis te gaan omdat als de dokter zal bellen ik thuis moest zijn omdat hij op de huislijn zal bellen. Toen ik thuis kwam waren mijn ouders er nog niet. Ik liep naar de kamer, daar lag een briefje.
Denise, als je eerder thuis komt dan verwacht hopen we dat je dat briefje leest, we zijn ook even op vakantie omdat Roos het oneerlijk vond dat jij wel op vakantie was en zij niet.
xx mama
Geweldig, nu was ik nog alleen ook. Ik zette de tv aan. Ik was aan het kijken wat er bezig was, ik zag dat de zoen van Justin en Selena op heel veel zenders kwam. Het gaf me nog meer het gevoel dat ik alleen was. Ik begon te huilen. ik kon er niks aan doen, het werd me teveel. Ik ging op de bank liggen. Ik voelde dat mijn ogen steeds zwaarder werden, uiteindelijk vielen ze dicht en viel ik in slaap.