6. I guess it's true

Ik wilde hetgeen dat gevallen was net oprapen, toen ik zag wat het was. Een lens. Een donkerbruine lens. En het oog waar die lens uit was gevallen. Die kleur begon nu pas tot me door te dringen. Okergeel. Net zoals de mijne, en die van de Cullens. Ik wilde weten hoe dit zat. Snel luisterde ik of ik zijn voetstappen nog ergens hoorde. Maar nee. Hij stond stil voor zijn lokaal. Met zijn rug naar me toe, maar ik wist dat hij een nieuwe lens indeed. Ik probeerde achter hem aan te gaan staan, maar zodra ik ook maar een stap zette, riep hij me al.
‘Blijf daar, Syban. Ik wil jou straks ook even spreken.’ Hij draaide zich om en deed alsof er niets was gebeurd. Toch zag ik de onrust in zijn ogen. Hij liep zijn lokaal in en ik pakte een stoel. Ik ging erop zitten. Ik zat aan de andere kant van de gang, maar ik hoorde hen allen luid en duidelijk. De jongens konden niets anders doen dan bekennen, en ze werden geschorst. Toen hoorde ik ze opstaan. Snel schoot ik tussen de jassen. Ze liepen me straal voorbij, gelukkig. Ze waren allemaal boos, en zachtjes maakten ze een wraakplan. Ik kon ze wel horen. Vanavond zou ik ze allemaal even de stuipen op het lijf jagen. Maar nu eerst het gesprek met de conrector. En alsof je het over de duivel had, kwam hij net zijn lokaal uit en riep me.
‘Syban?’
De jongens keken om en zagen me naar zijn lokaal toe lopen. Ze schrokken. Ze waren niet bang. Jammer, dacht ik. Maar dat kwam nog wel.

Ik ben nu echt trots op mezelf, iemand heeft een abo op deze story

Reacties & kudo's? (En liefst voorbeeld volgen en abo? )