OO1

donderdag 28 augustus - 21:30
Woedend storm ik de trap op. Ik trek met een ruk de deur van mijn kamer open en plof mezelf op het bed. De deur slaat achter me dicht. Ik barst in tranen uit en lig luid snikkend op mijn bed. Ik heb voor de zoveelste keer ruzie met papa, voor de zoveelste keer over hetzelfde. Ik mag niet voetballen van hem! En dat terwijl voetbal is wat ik het allerliefste in de hele wereld doe. Ik kan perfect gelukkig worden van een mooie goal of een prachtig schot. Maar hij en mijn moeder begrijpen dat niet. Ze vinden voetbal niets voor meisjes en dus verbieden ze mij om zelfs maar met een bal in aanraking te komen. Ik heb een tijdje stiekem in het vrouwenteam op mijn school gespeeld, maar daar zijn ze vlak voor de zomervakantie achtergekomen. Met nog meer klinkende ruzies tot gevolg...

Ik kijk op uit mijn kussen als Stan binnenkomt. Hij laat zich naast me op het bed zakken en streelt door mijn haren. 'Ik hoorde het van pap.', zegt hij. Ik klamp me aan hem vast en druk mijn behuilde gezicht tegen zijn shirt. Ik ben blij dat hij er is. Stan, mijn grote geweldige tweelingbroer. Ik zou niet wéten wat ik zonder hem moest beginnen. Hij slaat zijn armen om me heen en maakt sussende geluidjes. Na een tijdje voel ik me helemaal rustig worden en ik val langzaam in slaap. Ik merk niet meer dat Stan opstaat en zachtjes de kamer verlaat.