Ontvoerd.

De vier jarige Alex Rider zat met zijn vingers in zijn oren op bed. De nieuwsgierigheid was het van hem aan het winnen. Zijn oom Ian Rider had hem jammer genoeg gezegd dat hij nooit de deur mocht open doen als hij alleen thuis was. En ja hoor Alex zat alleen thuis want oom Ian was naar zijn werk en Jack de huishoudster was op haar beurt weer van haar vrije dag aan het genieten.
De deurbel ging voor de zeventiende keer die vijf minuten. Ach wat kon er nou mis gaan. Even de deur open doen en zeggen dat hij een andere keer moet terug komen omdat alex allen thuis was. Uh… heelveel dus.
Alex liep dus de trap af en pakte snel de knuppel mee die altijd op de overloop stond voor het geval dat. Alex had diep van binnen een gevoel dat de knuppel noch wel eens van pas zouw kunnen komen. Het gevoel had gelijk.
Toen Alex eenmaal bij de deur stond haalde hij diep adem. Hij was zenuwachtig voor de deur open doen. Veel gekker dan dat kon het toch niet denk je dan. Dat kan het dus wel.
Alex deed de deur op een klein kiertje open. Net op dat moment riep een van de twee mannen naar boven “we weten dat je daar zit klein rot joch dus geef ons geen aanleiding om de deur in te trappen. Dat geeft zoveel rotzooi en ik weet niet of je oompje dat zoo leuk vind.” Alex wist op dat moment dat hij een grote fout had gemaakt en wilde de deur dicht gooien toen de andere man zijn voet er voor stak. “Sorry” begon Alex “maar kunt u een andere keer terug komen ik ben allen thuis snapt u?” “Maar herken je me dan niet Alex? Ik ben Ash je peetvader.” Alex bekeek de man eens goed. Hij zag er niet erg vriendelijk uit en moest moeite doen om zijn gezicht in een glimlach te wurmen. Het lukte hem als noch niet goed. De man die naar boven had staan schreeuwen was in een woord… lelijk. Zijn gezicht stond op zo’n manier dat Alex vermoedde dat hij niet even gezellig over het weer kwam praten. In die ene seconde dat Alex de mannen bekeek schopte Ash de deur open, en probeerde Alex te pakken. De mannen hadden alleen niet verwacht dat Alex een knuppel achter zijn rug had. Alex sloeg Ash met de knuppel op een gevoelig plekje. Toen hij naar lelijkerd probeerde uitte halen ontweek lelijkerd hem en sloeg de knuppel met gemak uit de handen van Alex. Alex draaide zich meteen om en sprintte naar de keuken. Lelijkerd volgde hem op topsnelheid. In de keuken greep Alex de waterkoker vast. Gelukkig er zat noch water in en het was bloed heet want Alex had het noch geen 10 minuten geleden aan gezet. Lelijkerd had wonder boven wonder noch niets in de gaten. Op het moment dat lelijkerd de aanval wilde inzetten gooide Alex de inhoud van de waterkoker leeg in het gezicht van lelijkerd. Alex wachten niet af maar zette het op een rennen. Hij ging zo snel mogelijk de trap op. Toen hij in de badkamer was beland hoorde hij de 2 mannen de trap op rennen. “Doorzoek zij kamer” zij een van de twee. Toen Alex er zeker van was dat ze geen zicht meer hadden op de trap sloop hij er zo stil mogelijk vanaf. Beneden in de gang stond hij te twijfelen of hij de voor of achterdeur moest gebruiken. Jammer genoeg zou hij geen van twee gaan gebruiken terwijl hij noch bij bewustzijn was.
Terwijl Alex naar de voordeur sloop voelde hij ineens dat hij door 2 gespierde armen werd vast gepakt. Van schrik bleef Alex een seconde stil staan waardoor de greep noch strakker werd. Alex probeerde zich er uit te worstelen maar het was tevergeefs. Toen Alex opkeek keek hij in twee helder blauwen ogen waar allen maar kilte in te lezen stond. De man had blond haar en was inderdaad flink gespierd. De man riep iets in het Russisch naar boven. Alex bestede er weinig aandacht aan hij was even druk bezig met zich los wurmen. Ash en lelijkerd kwamen aan gesneld en gepen Alex zij benen stevig vast. Hij schopte uit alle macht maar het had geen zin. Alex keek weer omhoog en zag dat de blond man een injectiespuit vast hield. “Oké Alex als je, je ontspant doet zo’n spuit veelminder pijn.” Alex begreep dat het hopeloos was en begon zich te ontspannen. De blonde man prikte Alex in zijn arm en binnen 5 seconde lach hij in een diepe slaap.

De 3 mannen zaten aan een groot bureau in een luxe kamer. In de stoel aan de andere kant van het bureau zat Julia Roodman. “En is hij geschikt voor een baan bij Scorpia Yassen?” vroeg Julia aan de blonde man die dus Yassen hete. “Als ik hem niet op tijd in de gang had zien lopen was hij al lang en breed weg.” Julia knikte goedkeurend. “Dan zorgen we er voor dat hij over een paar dagen niet meer weg wil” ze kreeg een vreemde twinkeling in haar ogen. Het gesprek was voorbij en de 3 mannen lippen het kantoor uit. Julia had een goed gevoel over dit plan. Als Alex ook maar een Betje op zijn vader leek zou alles perfect gaan.