I guess this is real goodbye... :'c

‘’I think I have to go to my parents…’’ zei ik teleurgesteld.
Ik liep naar binnen en gaf Joe, Kevin en Frankie een knuffel.
Ik gaf zijn ouders een hand en bedankte voor het heerlijke eten.
Iedereen ging bij de voordeur staan om me daar uit te zwaaien.
Maar Nick liep mee.
Hij gaf me een knuffel en fluisterde in mijn oor: ‘’I will miss you! But texting is allright…’’
‘’I will miss you too!’’ zei ik en voelde dat er tranen in mijn ogen kwamen.
Hij hield de taxi voor me open en deed hem dicht toen ik er inzat.
Ik deed nog even snel het raampje open en blies hem nog een luchtkus toe.
Hij zag dat ik tranen in mijn ogen had.
‘’Don’t cry! Please!’’ zei hij verdrietig. ‘’Take this! Than you’re keeping a piece of me with you!’
Hij gaf me een zilveren kettinkje!
Deze had hij altijd om, samen met zijn dogtag!
‘’No I can’t take this from you! You always have it with you!’’ zei ik schuldig terwijl ik mijn hand terugtrok, natuurlijk wilde ik het hebben maar ik kon het toch niet zomaar van hem afpakken, want zo voelde het.
‘’Please take it! I’m very happy if you take it!’’ zei hij grijnzend maar trok toen weer een pruillipje.
‘’Oh you’re so mean!’’zei ik met een glimlach toen ik het aanpakte.
En hij begon meteen weer te grijnzen.
De taxichauffeur schraapte geïrriteerd zijn keel.
‘’Gotta go! Bye!’’ zei ik.
‘’Bye!’’ zei hij en blies me een luchtkus terug.
De taxi reed langzaam weg en ik zwaaide nog even iedereen uit die bij de deur stond.
Toen ze uit het zicht waren, deed ik het raampje dicht en legde zuchtend mijn hoofd tegen het raam.
Het was een stille rit, de chauffeur zei niets –saaie vent- maar eigenlijk was het ook weer niet stil want ik had een liedje in mijn hoofd.

Biggest Fan.

Ik dacht eraan hoe ik ooit een 'Biggest Fan' was geweest en nu was ik gewoon vrienden met ze!
Misschien zelfs het toekomstige vriendinnetje van Nick!
Bij die gedachte werd ik duizelig en kreeg een raar gevoel in mijn buik.
Binnen en paar minuten was ik al bij hotel.
Ik pakte mijn tas om de taxi te betalen.
‘’No no! You don’t have to pay! They have already paid.’’ zei hij eerlijk.
‘’Okay! Thank you!’’ zei ik en klapte de deur dicht.