What the...?!

Elvis kwam voor Nick zitten en jankte zachtjes, maar Nick was helemaal met zijn gedachten in de wedstrijd.
Ik strekte mijn armen en Elvis kwam op mijn voeten liggen zodat ik hem kon aaien.
‘’Nick! Elvis needs a walk…’’ zei Denise.
‘’Okay okay!’’ zei Nick die met tegenzin opstond.
De Yankees hadden toch zo’n grote voorsprong dat ze –volgens mij- niet meer konden verliezen.
‘’Are you coming with me?’’ vroeg Nick aan mij met stralende ogen.
Zijn ogen waren in het echt nog mooier dan dat ik ze op foto’s had gevonden.
‘’Okay!’’ zei ik en stond meteen op.
Ik zette voor de zekerheid de pilotenzonnebril weer op, maar de pet hield ik af.
We liepen een eindje door het park waar hij een paar handtekeningen uit moest delen.
De meisjes die ernaar vroegen keken me argwanend aan en waren natuurlijk vreselijk jaloers.
We liepen daarna gewoon verder alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
‘’Does that happen often?’’ vroeg ik.
‘’Yes always…’’ zei hij zuchtend.
‘’Don’t you like it? It’s my dream to be an actrice… Date guys from movies or from a band…’’ zei ik en schrok me dood toen ik dat laatste zinnetje had gezegd.
O wat was ik dom! Nu had hij me zeker door!
Ik keek naar de grond om hem niet aan te hoeven kijken met mijn
–waarschijnlijk- blozende gezicht.
‘’Demi?’’ vroeg hij onzeker.
‘’Yes?’’ zei ik en keek voorzichtig een beetje naar zijn gezicht en zag dat hij ook bloednerveus was geworden.
‘’Would you like to go on a date with me?’’ vroeg hij er heel zacht achteraan.
Plotseling stond ik stil en verstijfde helemaal.
Ik was even stil en probeerde te herinneren hoe ik ook al weer moest praten.
Ik kreeg geen lucht meer en ging op het gras zitten, terwijl ik mijn ademhaling probeerde te controleren.
Nick hurkte geschokt naast me neer.
Hij dacht waarschijnlijk dat ik hem had afgewezen, want hij had natte ogen.
Toen ik mijn stem weer had gevonden en het brok uit mijn keel had geslikt antwoordde ik.
‘’Yes!’’ zei ik enthousiast maar nog steeds zacht.
‘’Perfect!’’ zei hij blij en opgelucht.
Op de terugweg praatten we nog over wat dingetjes die er bij komen kijken als je beroemd bent.
‘You can’t hide anything… They know everything… And when there is something that they don’t know… They’ll find it out…’ had hij gezegd.
'So... Soon they know about me?' vroeg ik zachtjes.
Ik probeerde me voor te stellen hoe mijn leven zou veranderen als ze wisten wie ik was...
'Yeah, but we'll figure something out...' zei hij.
‘’When is our date?’’ vroeg ik om van onderwerp te veranderen.
Dat zinnetje had ik natuurlijk altijd al willen zeggen en het klonk als muziek in mijn oren.
‘’You’re going home tomorrow…’’ zei hij teleurgesteld. ‘’Maybe when we’re coming to Holland? At the 17th of august? I know for sure that we’re there!’’
‘’Where do we meet?’’ vroeg ik nog steeds opgewonden.
‘’Eh… Ahoy, Rotterdam? At 2 p.m.?’’ vroeg hij.
‘’Perfect!’’
‘’I don’t wanna be rude but can I have your phonenumber?’’
‘’Sure, that isn’t rude at all!’’ zei ik en we wisselden telefoonnummers uit.
Toen ik mijn telefoon weer in mijn zak stopte, keek ik op en zag ik dat we al weer voor het huis stonden.