So... And what now?

We liepen naar binnen waar ik meteen de pet afdeed en mijn haar losschudde.
‘’Finally!’’ zei ik opgelucht, want ik had mijn haar niet graag vast.
Toen ik dat zei zag ik Denise staan met Joe en Kevin al naast haar aan haar zij.
‘’Hello Denise! I’m Demi, a big fan of your sons.’’ zei ik en gaf haar een hand.
‘’Hai! Nice to meet you Demi!’’ zei ze vriendelijk. ‘’Are you going to join us for dinner?’’
Was het al zo laat?! Wow! Was dit echt gebeurt?! Denise vroeg of IK bij HUN thuis wilde komen eten! Dan kon ik hun huis zien!
Op dat moment dacht ik aan mijn ouders, shit! Die zullen het misschien niet goed vinden…
‘’Well… my parents…’’ zei ik aarzelend.
‘’It’s okay if you can’t make it tonight, maybe tomorrow?’’ zei ze meteen begripvol.
Ik moest nou niet stom gaan doen over mijn ouders, ik zou ze gaan bellen… Dit was mijn enige kans om hun beter te leren kennen! Dit was immers mijn laatste dag in Amerika… Ik zou morgen weer naar huis gaan! Dus mijn leven hing er van af! (en dat van Lenneke ook btw!)
‘’I can call them!’’ zei ik.
‘’If your parents agree it’s okay!’’ zei ze lief.
Ik pakte mijn telefoon.
Ik toetste snel het nummer in en telde hoe vaak hij overging.
Eén…
Twee…
Net na de tweede werd er al opgenomen –dat was al een wonder want meestal hoorde ze hun telefoon niet- door mijn moeder.
‘’Hallo met Marie?’’ hoorde ik mijn moeder zeggen.
‘’Hoi mam! Met mij! Je zal het nooit geloven! De Jonas Brothers staan voor mijn neus! Er zaten veel fans achter ze aan en vroegen of ik ze wilde helpen, dat heb ik natuurlijk gedaan! Maar nu staat hun moeder hier en ze vraagt of ik bij hun wil komen eten!’’ zei ik opgewonden.
Denise, Joe, Nick en Kevin zaten aandachtig te luisteren naar want ik zei om ook maar een woordje te begrijpen maar het enige wat ze snapten zijn Jonas Brothers en fans.
‘’Als jij dat wilt dan moet je dat doen hoor schat! Maar ik wil dat je me belt als je naar het hotel gaat, neem desnoods een taxi.’’
‘’Oké mam! Dank je! Doei!’’ zei ik en hing snel op.
‘’It’s okay!’’ zei ik glimlachend.
‘’That’s nice! We never had a fan in our house…’’ zei Denise.
‘’Come on, let’s go! I’m starving!’’ zei Kevin.
We zaten in de auto en reden langs alle mooie huizen van sterren.
Ik keek natuurlijk mijn ogen uit, maar de jongens staarden voor zich uit want ze vonden het niet interessant.
Toen we stopten zag ik een heel groot huis voor me.
Ik had het wel eens op een foto gezien maar dat het zo groot was wist ik niet.
‘’Wow!’’ zei ik met grote ogen.
We liepen een grote hal in met een grote foto van hun allemaal (zo te zien nog niet lang geleden gemaakt want Joe’s haar was hier al kort).
Ik trok mijn vieze schoenen meteen uit en daarna het vest.
‘’Oh my god! Want happened to your arms, dear?’’ zei Denise geschrokken die snel naar me toe liep en één van mijn armen voorzichtig vastpakte om hem beter te bekijken.
‘’O, it’s nothing! Don’t worry about it.’’ zei ik zacht –op een bijna smekende toon- terwijl ik haar aankeek.
Haar bezorgde ogen keken ook naar mij en ik wist dat ze het niet zo snel op zou geven als haar zonen.
‘’Please take a shower while I prepare dinner. You need to clean those wounds! Joe can you show her your bathroom please?’’ zei Denise die niet op antwoord wachtte en naar de keuken liep.
‘’Yóúr bathroom? Do you all have your own bathroom?!’’ zei ik verbaasd terwijl ik achter hem de trap op liep.
‘’Yes… I don’t know why but it’s really easy…’’
‘’I wish I had that!’’ zei ik jaloers.
We liepen zijn –veel te grote- kamer in.
Ik zag een tweepersoonsbed en veel gitaren en een loungebank.
Hij begeleidde me naar zijn –veel te grote- badkamer, met douche én bad (en dan geen normaal bad een bad waar je met zijn tweeën of drieën in kon liggen).
‘’Here are the towels and sorry we don’t have any clothes for you…’’ zei Joe.
‘’It’s okay! Thank you!’’ zei ik.
Ik heb maar iets van 5 minuten onder de douche gestaan want ik wilde niet onbeleefd zijn en een uitgebreide douche nemen.
Ik had mijn kleding weer aangetrokken toen er op de deur werd geklopt.
‘’Demi?’’ vroeg een stem, ik hoorde dat het Joe was.
‘’Yes?’’ antwoorde ik.
‘’I have another shirt for you, it’s from Selena, she left it here…’’
Hij stak voorzichtig zijn hand om het hoekje van de deur met een rompje stof in zijn hand.
‘’Thanks!’’ zei ik terwijl ik het shirtje aanpakte.
Hij deed meteen de deur weer dicht en ik wisselde van shirt.
Het was dezelfde maat als mij –gelukkig- en het stond best leuk.
Het was effen groen topje met een V-hals en een kanten randje aan de bandjes.
Ik woelde even met mijn hand door mijn natte haar.
Er zaten altijd krullen in mijn haar als ik onder de douche vandaan kwam.
Ik deed mijn scheiding goed en besloot dat het wel goed zat zo.
Ik keek of mijn mascara niet uitgelopen was, maar dat was gelukkig ook niet het geval.
Ik liep naar beneden en hoorde de stemmen van de jongens, ik liep op hun stemmen af en opende de deur.
Ze zaten op een grote bank, in een grote woonkamer naar een grote tv te kijken (gebruik ik het woord groot teveel? ;$).
Alleen Kevin keek op.
‘’Hey! Come! The Yankees are winning!’’ zei hij blij en keek toen weer veelbelovend naar het (grote) scherm.
De Yankees stonden inderdaad dik voor, maar er hing nog steeds een gespannen sfeer.
Als je zoveel voorstond kon je dan nog verliezen? dacht ik.
Op dat moment hoorde ik een deur open en dicht gaan.
Ik was de enige die opkeek.
Het was hun vader.
Hij liep de woonkamer in en keek me verbaasd aan.
Ik schraapte even mijn keel en stootte Kevin aan.
Hij keek naar mij en toen naar zijn vader.
‘’Oh dad! This is Demi.’’ zei Kevin.
‘’Hai! Nice to meet you!’’ zei ik toen ik voor hem stond en hem een hand gaf.
‘’Pleasure to meet you too.’’ zei hij.