80

Heel het weekend had Justin mij gesms't en gebeld. Hij had duizend keer mijn voicemail ingesproken en gevraagd dat hij het kon uitleggen. Hij had ook vaak gevraagd of ik op MSN of iChat kon komen. Ik had hem gewist van Ping want ik was woedend op hem. Hoe kon hij zo iets doen? Hij wist dat ik boos op hem was en hij had me zo vaak gevraagd om hem te vergeven. Maar waarom zou ik dat doen? Hij had mij pijn gedaan door tegen me te liegen. Als Justin en ik een relatie hadden dan was het meteen uit, want tegen mij moest je niet gaan liegen. Ik kon totaal niet tegen liegende mensen. Ik deed mijn mobiel uit want ik werd gek van het gestalk van Justin. Hij moest me met rust laten, net zoals ik hem met rust liet toen wij ruzie kregen over de zoen met Jake. We hadden elkaar daarna met rust moeten laten. Misschien nog goed maken, maar niks meer. Geen dure restaurantjes of gezoen. Niks. Justin ging zijn eigen weg, en ik deed hetzelfde. De huistelefoon ging. Gelukkig was mijn moeder thuis, want anders moest ik opstaan. En daar was ik veels te lui voor. 'Hey! Alles goed? Oh, ja met mij ook hoor. Ja, ze is hier.' Hoorde ik mijn moeder zeggen. Ik ging rechtop zitten en keek naar mijn moeder. 'Jess, voor jou.' Zei mijn moeder. Ik stond op en liep naar haar toe. 'Wie is het?' Vroeg ik terwijl ik de hoorn pakte. 'Pattie.' Ik deed mijn mond open om iets te zeggen, maar dat had geen nut. Ik zou toch met Pattie - of met Justin - moeten praten. 'Hallo met Jess.' 'Hey lieverd. Ik wil je iets vragen.' Zei Pattie. Ik knikte ookal kon ze het niet zien. 'Weet jij misschien wat er met Justin aan de hand is? Hij heeft zich in zijn kamer opgesloten en hij komt er niet uit.' Mijn mond viel open. 'Uhm.' Ik wuifde met mijn hand dat mijn moeder even weg moest. Ik vond het niet fijn dat me moeder er bij stond. 'Nou. Ik vroeg vanmiddag wat hij voor zijn verjaardag ging doen. En hij zei dat met u en zijn vader en Jazzy en Jaxon uit eten ging. Maar ik wist van Sadie dat hij een feest ging geven in Atlanta. En toen werd ik boos op hem omdat hij loog. Hij probeert me sindsdien te bellen, maar ik neem niet op.' Zei ik eerlijk. 'Oh, lieverd toch.' Zei Pattie. 'Hij bedoelde het niet zo. Je moet het hem zelf vragen. Ik mag absoluut niks zeggen.' Zei ze daarna. 'Oke. Zou ik hem dan mogen spreken?' Vroeg ik. Ik wilde zo graag weten wat Pattie niet mocht zeggen. 'Ja, is goed. Maar misschien dat je hem op zijn mobiel moet bellen. Hij wilt denk ik niet naar beneden komen en ik kan de mobiel niet naar boven brengen. Hij is namelijk niet draadloos.' Zei Pattie. 'Dankjewel.' Zei ik. 'Dag lieverd.' Zei Pattie en ik hing op. Ik toetste Justins mobiele nummer in. Na een paar keer een piepje te hebben gehoord, hoorde ik zijn schorre stem. 'Met Justin.'