5th.

Haley Kush.

‘Goede morgen, kan ik u ergens mee helpen?’, glimlacht de vrouw vriendelijk naar me. Als ik opkijk zie ik dat het Berta is, een goede vriendin van mijn moeder. ‘Hallo, hoe is het met u?’. ‘Oh meis, geen u, alsjeblieft, dan voel ik me oud’, lacht ze en zet haar armen neer op de toonbank, terwijl ik tegenover haar plaats neem. ‘Maar alles gaat goed, en met deze mooie meid?’, vraagt ze me vrolijk en vouwt wat bloesjes op die op de toonbank lagen. ‘Ja, super’, grijns ik breed en kijk wat in het rond. ‘Hebben jullie eigenlijk nog van die dunne riempjes? Mijn broeken zakken af’, zucht ik en haal mijn shirt om daarna te laten zien hoeveel te groot de broek is die ik nu aan heb. ‘Daar heb ik wel wat voor’, lacht Berta vrolijk en loopt weg naar het magazijn. Het is rustig in de winkel, op een paar mensen na, en het liedje wat zich afspeelt door de boxen was er niks anders te horen. ‘Is dit misschien een beetje wat je bedoelde?’, glimlacht ze naar me. Bedenkelijk pak ik het aan, en kijk er naar terwijl ik het wat van richtingen verander, op zijn kop houd, en het dan rond mijn middel doe. ‘Precies’, beantwoord ik haar vraag en leg hem weer neer om af te rekenen. Ik pak het geld wat ik van mijn moeder heb gehad, en geef het aan Berta. ‘Dit is voor jou’, glimlacht ze terug, en geeft met de riem en het wisselgeld. Dankbaar neem ik het aan en zeg haar gedag. Ik open de deur weer, en hoor het bekende belletje afgaan als ik naar buiten stap. Glimlachend loop ik de zon tegemoet, en kijk even in het rond. Ik zou best nog wel langs wat andere winkels kunnen gaan, er was toch niks te doen hier, en overigens had ik nog genoeg tijd voor ik terug moest zijn. Ik schuif mijn zonnebril op mijn neus, en stap door richting de volgende winkel. Ik loop wat etages voorbij tot ik een grote paspop zie staan met een geweldig paar schoenen. Met geweld maak ik de deur open van de winkel, en grijns breed naar de verkoopster. ‘Zou ik de schoenen uit de etalage mogen passen, die felle paarse sneakers?’, zucht ik verliefd. ‘Welke maat?’, lacht ze zachtjes en wandelt achter de toonbank vandaan om naar het magazijn te lopen, vermoedelijk. Net wanneer ik ze aan heb gepakt, en me wil omdraaien naar een bankje om ze te passen knal ik hard achterover. ‘Auw’, mompel ik. ‘Doet het pijn?’, hoor ik een bezorgde stem lachend vragen. Ik wrijf pijnlijk over mijn achterhoofd en kijk omhoog. ‘Nu gaat het al beter’, grijns ik als zijn bruine ogen zie glimmen.
---
KUDO'S/REACTIES zouden leuk zijn. ps; ongeluk is al geweest