#28

Justin
Boos en verdrietig liep ik terug het huis in. Ryan en Chaz hadden ons de hele tijd vanaf de voordeur in de gaten gehouden en hadden dus ook alles gehoord. Ik duwde ze alle twee aan de kant en liep zonder iets te zeggen naar boven. Ik hoorde hoe Chaz en Ryan achter me aan kwamen maar ik negeerde ze en ging op bed liggen met mijn hoofd naar de muur. ‘Ey, Justin. Gaat het?’ vroeg Ryan toen voorzichtig. Ik zei niks. ‘Man, waarom had je niet gewoon gezegd dat je echt verliefd op haar was ? Zo erg is dat nou toch ook weer niet?’ vroeg Chaz toen. ‘Jullie zouden me compleet uitlachen, als ik het verteld had.’ Zei ik. ‘Niet.’ Verdedigde Ryan zich meteen. ‘Wel.’ Zei ik. ‘Justin heeft misschien wel een beetje gelijk.’ Zei Chaz toen tegen Ryan. ‘Had jij het gelooft als Justin zei dat hij verliefd op Lucy was geworden?’ Ryan moest even lachen. ‘Nee, ik denk het niet echt.’ Ik zuchtte en sloot even m’n ogen. Wat was ik stom geweest, ik had het gewoon gelijk zondag moesten vertellen tegen Ryan en Chaz. Maar ik stelde het steeds uit, en dan kon je gewoon verwachten dat dit ging gebeuren. ‘Gaan we nou nog door met de presentatie dan?’ vroeg Ryan toen. Ik hoorde hoe Chaz Ryan een por gaf. ‘Auw, wat?’ fluisterde Ryan toen. ‘Wat denk je zelf?’ zei Chaz toen. ‘Ik denk het niet.’ Antwoordde Ryan. ‘Heel goed geraden.’ ‘Jongens, ga alsjeblieft weg.’ Zei ik toen kortaf. Ik hoorde dat Chaz en Ryan wat woorden met elkaar wisselden, maar het was te zacht om het te kunnen horen. ‘Nou eeh… sterkte dan maar. We zien je nog wel.’ Chaz legde zijn hand even op mijn schouder en toen hoorde ik ze vertrekken. Ik zuchtte en dacht aan Lucy. Ik was haar kwijt. En het was allemaal mijn stomme schuld. Woede borrelde op en ik sloeg met mijn hand tegen de muur aan. Auw, dat deed pijn. Tranen sprongen in m’n ogen. Niet alleen van de pijn maar ook door Lucy. Hoe moest ik dit ooit goed gaan maken?