78

Het was zaterdag. Vijf dagen geleden had ik een gesprek met Sadie over Justins verjaardag. Justin had er niks over gezegd en ik was er ook niet over begonnen. Ik wist zeker dat hij zijn verjaardag ging vieren, want Sadie had mij de uitnodingskaart laten zien. Ik plofte neer op de bank. 'Lieverd. Ik ga even boodschappen doen. Alex is buiten en papa is bij de buren.' Meldde mijn moeder. Ik knikte. 'Tot zo.' Mompelde ik. Ik was ontzettend moe en had eigenlijk nergens zin in. Mijn mobiel trilde kort in mijn zak. Een sms. Ik viste hem eruit en zag dat het van Justin was. Baby, kom je op iChat? Ik wil je zien x Justin. Mijn hart begon harder te kloppen. Zo snel als ik kon rende - Justin gaf me inderdaad energie - ik naar boven. Ik startte iChat op en zag dat Justin online was. Snel klikte ik hem aan. Zijn hoofd verscheen op mijn beeldscherm. 'Hello gorgeous.' Zei hij met een zwoele stem. Ik beet eventjes op mijn lip. 'Hey.' 'Wat doe je?' 'Uhm. Eigenlijk niks. Jij?' 'Vervelen.' Mompelde hij. Ik knikte. Ergens vond ik dit gesprek nergens op slaan - terwijl hij net begonnen was. Het werd stil. Ik zuchtte en liep uit het beeld van mijn webcam. Ik had even geen zin in Justin. Hij gedroeg zich al tijden raar, maar als hij iets liefs zei - wat ook maar 1 ding was op een dag -, liet hij me weer goed voelen. 'Jess!' Riep Justin mij. 'Wat?' 'Waar ben je?' Vroeg hij. Ik ging weer achter mijn laptop zitten. 'Wat is er met je?' Vroeg hij toen. 'Dit tussen ons werkt gewoon niet.' Mompelde ik toen. 'Wat?' Vroeg hij en keek me met grote ogen aan. 'Dit! Je doet de laatste tijd zo raar en het irriteert me. We hebben al een week geen normaal gesprek gehad. Het loopt allemaal dood af.' Zei ik. Ik zuchtte opnieuw. Justin keek me bedroefd aan. 'Sorry, Jus, maar het is wel zo.' Zei ik. 'Ik hou van je, Jess. Echt waar.' Zei hij toen. 'Ik ook van jou. Maar het is niet meer zoals het eerst was.' 'Alsjeblieft. Ik heb het best moeilijk hier in Atlanta. Het liefst ben ik ben jou 24/7. Maar ik heb bijna elke dag een interview of iets.' 'Waarom heb je het moeilijk?' Vroeg ik. 'Ik mis jou. En Ryan en Chaz. En Jasmin, Jaxon, mijn vader en familie in Canada. Ik word moe van die lange dagen en korte nachten. Ik wil gewoon even rust.' Ik werd stil. Het deed me denken aan de zomer. De reden waarom Justin bij ons kwam in het zomerhuisje. 'Lieffie, alsjeblieft. Maak niet dezelfde fouten.' Zei ik. 'Ik zal het echt niet doen.' Zei hij. Gelukkig wist hij het waar ik het over had. 'Kan je volgend weekend naar Atlanta komen?' Vroeg Justin. Ik werd even stil. Zijn bedroefde gezicht deed mij pijn. 'Alsjeblieft, ik mis je echt zo erg.' Zei hij toen ik niks zei. 'Voor hoelang?' Vroeg ik. Hij beet eventjes op mijn lip. 'Van vrijdag tot zondagavond of zo.' Ik hoopte dat hij zou gaan zeggen "tot woensdag". Dat was de dag na zijn verjaardag. 'Ik zal het vragen.' Er verscheen een waterig glimlachje op zijn gezicht. 'Als het mag, sms ik je wel. En ook vrijdag als ik wegga van huis.' Zei ik en hij knikte. 'Ik ga.' Zei hij. Dit keer was ik degene die knikte. 'Ik hou van je.' Zei hij. 'Ik ook van jou.'