Chapter 9: Champion

Ik had veel dingen verwacht toen ik de leerlingenkamer van Griffoendor in liep. Maar dit niet. Ik werd ontvangen met gejuich en applaus. Ik was geschokt. Ik had iemand onmenselijk veel pijn gedaan en ze waren.. trots? Ik keek ze verbaasd aan.
"Een hoeraatje voor Manitha, die Malfidus eindelijk eens een lesje heeft geleerd!" riep Fred Wemel. "Ik heb iemand onmenselijk veel pijn gedaan en jullie zijn.. blij?" vroeg ik verbaasd. "Nou, wat je hebt gedaan was niet goed natuurlijk, maar het was z'n verdiende loon. Heb je grote problemen?" vroeg hij. "Ehm, eigenlijk niet.. Ik moet in de keuken werken, maar daar laten ze het wel bij. En ik denk ook dat ze me continu in de gaten gaan houden." zei ik. Ik kon maar beter een leugen verzinnen waarom mensen me in de gaten gingen houden. Dit vond ik wel een goede smoes. "Nu maar hopen dat de Malfidussen je met rust laten dan.." zei George. Kak. Daar had ik nog niet over nagedacht, maar dat was er één voor professor Perkamentus. "Dat is er één voor professor Perkamentus dan." grinnikte ik. "Maar wat ik deed was verschrikkelijk slecht. En niet goed en daar zou ik nu niet zoveel respect voor moeten krijgen." Iedereen knikte en liet me met rust. Behalve Ginny Wemel. Ze leek me aardig ook al had ik nog nooit echt met haar gepraat. "Wat heeft Draco gezegd dat je zo boos maakte joh..?" vroeg ze verlegen. Normaal had ik haar gewoon genegeerd, maar nu kon het me niet zo veel meer schelen. Ik was hier veilig. Net als mijn geheim. "Niets bijzonders, maar ik was het gewoon heel beu." antwoordde ik. Dat was een soort van de waarheid denk ik. "Misschien een beetje een verkeerde manier om daar zo mee om te gaan denk je niet." zei ze. "Ja, ik weet ook niet wat er gebeurde, ik flipte helemaal ofzo. Eigenlijk was het best eng." dat laatste fluisterde ik. "Ja, dat snap ik wel. Iedereen is gewoon in shock omdat je zoiets hebt gedaan. Ik bedoel, normaal praat je nooit.." fluisterde ze terug. "Ja.. Ik ben verlegen, maar ik kon er echt even niet meer tegen." grijnsde ik. "Het is laat, ik ga naar bed. Welterusten Manitha." zei ze en ze stond op. "Trusten Ginny." antwoordde ik terwijl ik ook naar bed liep. Terwijl ik me op bed liet vallen realiseerde ik me, dat Zweinstein wel eens een stuk prettiger zou kunnen worden. Ik had een nieuwe vriendin.