4* WHAT?!

'Maar wat is er nou?' vroeg Paul, toen al het gejubel over ons jubileum afgelopen was. 'Ik moet misschien verhuizen.' antwoordde ik stilletjes. 'Wat?!' schreeuwde ze tegelijk. Ik heb het verhaal over mijn vader nog nooit aan iemand vertelt, maar ik was een soort emotioneel wrak op dit moment dus zonder dat mijn hersenen er toestemming voor gaven, begon ik het hele verhaal te vertellen.
Toen ik was uitvertelt voelde ik me op de een of andere manier opgelucht. Het voelde goed dat mijn beste vrienden het wisten, dat ze me zouden kunnen helpen. Jared en Paul kwamen naast me op mijn bed zitten, ik legde mijn hoofd op Paul's schouder en Jared's hand streelde zachtjes over mijn bovenbeen. Ik was door al dat gehuil vandaag zo uitgeput, dat ik gelijk in slaap viel. Ik voelde nog dat ik werd opgetild en weer zachtjes werd neergelegd op bed, er werden twee kusjes op mijn voorhoofd gedrukt en als laatste hoorde ik mijn deur dicht gaan.
Toen ik weer wakker werd was het helemaal donker, op tast liep ik naar het raam en daar deed ik de gordijnen open. Het licht van de maan scheen door het raam heen en de sterren leken heel klein in vergelijking met de maan. De maan... Dat deed me denken aan onze legendes over weerwolven, alleen waren het niet echt weerwolven maar shape-shifters. Opeens voelde ik dat ik honeger had, geen wonder ik had sinds gistermiddag niks meer gegeten. Toen ik beneden kwam, was het licht aan. Hoe kan dat nou? Ik liep de kamer in en ik schrok me dood en begon te hyperventileren, er zaten twee mensen op de bank. Toen ze me hoorde, stonden ze gelijk naast me om over mijn rug te strelen. 'Wij zijn het maar,' zeiden ze naar mijn idee heel hard, dat kwam natuurlijk omdat ik net pas wakker was maar toch deed het pijn aan mijn trommelvliezen. Een paar handen verdween en het andere paar duwde me zachtjes op de bank, daarna werd er opeens een glas water voor mijn gezicht gehouden en ik pakte het gretig aan. 'Hoe laat is het?' vroeg ik toen ik mijn stem terug had gevonden. 'Het is 3 uur.' zei Jared en zijn stem klonk al weer wat zachter. 'Hoe gaat het met je?' vroeg Paul bezorgd. 'Het gaat wel, ik heb alleen wakker geworden door de honger.' En meteen hoorde ik een paar voetstappen naar de keuken lopen en na een paar minuten kwamen ze weer terug met een dampend bord, opgewarmde lasagne. Toen hoorde ik een raar, vrolijk geluidje. 'Shit, waar is mijn mobiel?' vloekte Paul. 'Op tafel.' fluisterde ik toen ik hem zag liggen en Paul sprintte er gelijk naartoe. 'Fuck.' schold hij.
Reacties?